Huilende ANNA

Geduld hebben is iets wat ik echt heb moeten leren toen ik kinderen kreeg. Nou kreeg ik meteen een tweeling dus heb ik een snelcursus gekregen. Het gaat mij redelijk goed af als ik dat over mezelf mag zeggen, maar soms echt heel soms ben ik zo bang om mijn geduld te verliezen. Ik merk namelijk dat ik met Anna minder geduld heb terwijl Anna super lief, schattig en vrolijk is.

De eerste drie maanden heeft ze zo ongeveer huilend door gebracht. Dat geeft niet, dat gebeurd gewoon soms. verborgen reflux was het probleem. ECHT ik meen het, na Johannes broodpitmeel in haar flesje en maagzuurremmers erbij en wij hadden een heel ander kind. ze lacht, is super vrolijk en slaapt ongeveer 20 minuten tot haar volgende flesje. Gelukkig slaapt ze wel de nachten door. Maar zoals ik dus al zei, soms ben ik zo bang mijn geduld te verliezen. Zoals gisterenmiddag, dan zit er iets dwars want honger kan ze dan op dat moment niet gehad hebben en maar huilen en maar huilen, geen speen, geen speeltje en ook niet bij mij willen liggen,zitten of hangen. Haar wegleggen doe ik dan wel maar dan gaat ze nog harder huilen. Ik voel dan echt op dat moment dat ik wil gaan schreeuwen en onaardige dingen wil zeggen terwijl mijn meisje zeven maanden is en baby’s gewoon afentoe huilen heel normaal toch? Als mijn jongens van 5 ook nog is het huis doordenderen en mij nou juist op dat moment een tiktok dansje willen laten zien, kan ik soms zo uit mijn stekker gaan. 2 minuten later vind ik mezelf dan zo een vreselijke loedermoeder want die mannetjes hebben gewoon recht om hun dansje te laten zien en Anna heeft recht om zo hard te huilen omdat ze niet kan praten en haar tanden door komen en ze graag wil zitten en staan en alleen maar kan liggen.

Ik ben super trots op mijn kids maar soms vind ik het zo onwijs zwaar!!!