Ondanks dat Luuk en ik niet echt bij elkaar pasten hield ik wel heel veel van hem en heeft hij voor altijd een speciaal plekje in mijn hart. Na 5,5 jaar maakte ik voor het eerst kennis met onrust. Onrust dat mij (met de wetenschap van nu) jarenlang zou achtervolgen. Ik wist niet waar die onrust vandaan kwam en wist ook niet zo goed wat ik ermee moest doen. Het enige dat ik wilde was weg uit de situatie zodra ik onrustig werd. Wel wist ik dat het niet aan mijn werk lag. Dat was leuk, goed en gezellig. 

In een gehuurd busje met meer ontspoorde jongeren onderweg naar Frankrijk. De stemming zat er goed in, de drank werd stiekem doorgegeven en tijdens de pauzes bleek er iemand stiekem wiet te hebben meegesmokkeld. Ik wist dat dit mijn laatste kans op succes zou zijn maar ik beredeneerde dat ik nog niet op mijn bestemming was aangekomen dus 'het kon nog wel even'. 

Ik mocht op mijn 15e verhuizen naar 'achteren'. Letterlijk naar achteren. In een bijgebouw waren een tweetal kamers met een gedeelde badkamer en keuken. Daar kreeg ik training in het zelfstandig wonen, omgaan met geld en leerde ik koken. Dat begon met 1 dag in de week zelfstandig alles doen; van ontbijt tot avondeten. De overige dagen sliep ik wel daar, maar leefde ik in de groep. 

De eerste maanden in het tehuis waren oprecht een verademing. Natuurlijk kon ik niet ongestraft allemaal verkeerde dingen doen. Maar nu waren het gezonde straffen; huisarrest of een bepaalde privilege werd ingetrokken. Ik weet nog goed dat ik een bord had laten vallen en ik ineengedoken achter de bank ging zitten omdat ik bang was voor de consequenties. Uiteraard volgde er geen straf, behalve het zelf opruimen van de scherven. Ik heb toen vast gedacht dat scherven geluk zouden brengen.

Aangestoken door een 'bijna-tag' over Second Love besloot ik mijn verhaal ook te gaan delen. Een kijkje in mijn leven, open en eerlijk heb ik het hier gedeeld. De reacties die ik kreeg waren wisselend. De meesten waren gewoon nieuwsgierig en hadden medelijden met Jan. De een had het over mijn 'fratsen', de ander vond me een loeder. Toch zag ik geen begrip.