Ik was aan het einde van mijn zwangerschap en zag het even niet meer zitten. De dagen waren ongelofelijk heet en ik wist het bijna niet meer uit te houden. Ik maakte Boy klaar en mijn schoonmoeder haalde hem vaak op, zodat hij lekker kon uitrazen terwijl vriendje lief aan het werk was. Ik verstopte me de dagen voor mijn bevalling steeds meer in mijn donkere slaapkamer met de iPad en keek series of ik sliep. Deze zwangerschap heb ik zeker als heftig ervaren. Ik was zeker tot week 18 kotsmisselijk en heb uiteindelijk medicijnen gekregen voor de misselijkheid, omdat ik huilend bij de verloskundige zat en blij was dat ik een half glas water op een dag kon binnen houden. Mijn heupen waren uitklaar gerukt en mijn vermoeidheid was enorm: bandenpijn, rugpijn en ga zo maar door... Alle kwaaltjes die je kan krijgen, die heb ik deze zwangerschap ervaren. Ik was blij dat het einde inzicht was, de hele zwangerschap ging wel heel snel, maar die laatste weken, wauw, voor mijn gevoel ging ik terug in de tijd. Zo langzaam ging het. Ik had afgesproken met mijn verloskundige om mij niet te laten inleiden. Ik heb dat niet echt goed ervaren bij mijn eerste bevalling en als ik het niet nodig zou hebben, zou ik het ook echt niet willen. Maar, ik zat er zó doorheen, dat zelfs dát in mijn hoofd ging spelen.