We zijn een weekendje weg, en omdat ik dan dus erg weinig tijd voor mijn blog, dacht ik he nu de jongste een dutje doet en de oudste 2 achter een scherm geplakt zitten kan ik ook dutten. 

Mijn leven begint weer zoals vele het noemen "back on track" te raken.

Ik ben 4 weken geleden bevallen van mijn 2e kindje. Ik heb een zoon van bijna 4 en een dochter. Ik ging vandaag boodschappen doen omdat mijn man bij de kapper zat. Ik voed mijn dochter op verzoek. En je raad het al ze begint te huilen. Instinctief pak ik haar uit de maxi cosi maar ontroostbaar. Ja ik weet het (denk ik) ze moet gevoed worden. Ik loop naar een werknemer van de dirk van den broek en vraag (beetje verlegen en toch belemmert) heeft u een ruimte waar ik mijn dochter even voeden mag. Ondertussen bereid ik me voor op een boze, kwade,geïrriteerd of zelf verbaasde blik. Zonder enig aarzelen en een vriendelijk gezicht en kalme stem  zegt de meneer. Jazeker dat moet wel lukken. En loop achter hem aan. Hij neemt mijn kar over en gaan een ruimte in waar een tafel staat en een stoel. Neemt u plaats mevrouw. Ik heb 15 min gevoed. Het was iets vreemd maar had voledig privacy en rust. Na afloop bedankte ik de meneer waarna hij mij zei graag gedaan en een fijne dag verder.