Donderdag mocht ik komen passen. Het duurde even, het één en ander geprobeerd maar ik was er voor mezelf al vrij snel uit, maar was de medewerker van het WMO dat ook?

Vandaag weer eens een update over mijn lichamelijke gesteldheid. Het is alweer een poos geleden, ik zal jullie even bij praten over mijn beperkingen en waar ik nu sta met alles.

In een van mijn vorige blogs schreef ik over mijn schoonfamilie, onder andere over mijn schoonvader en alle problemen en moeilijkheden die daarbij komen kijken.

Nu dan schoonfamilie issues deel 2... Mijn andere schoonzusje, moeder van een meisje van 5 met problemen. De ergernis is groot..

Mijn vriend en ik zijn nu bijna 11 jaar samen en hebben 3 kinderen. Opzich is mijn schoonfamilie niet verkeerd maar sommige dingen kan ik niet tegen en weet soms niet hoe ik ermee om moet gaan, voor mezelf, tegenover mijn vriend maar ook tegenover de kinderen.. Wie weet kunnen jullie me met een objectieve kijk wat helpen.

Gisteren was het dan zover. Mijn afspraak bij de neuroloog over de uitslagen van de MRI en het bloedonderzoek.

Na weken te hebben moeten wachten, voordat het eindelijk tijd was om me te melden voor mijn MRI. Vorige week dinsdag was het dan zover.. Om 9.15 uur moest ik me melden op de afdeling röntgen, piercings uit, bh uit, broek wisselen voor een trainingsbroek en jawel om 9.30 uur was ik aan de beurt.

In mijn vorige blog schreef ik over deze lastige tijd in mijn leven. Ik heb jaren geleden de diagnose fibromyalgie gekregen van de reumatoloog. Ik heb altijd pijn in mijn rug en benen en slik hiervoor zware pijnstillers. Sinds 3,5 maand zit ik in een rolstoel, een lichamelijke burn out noemen ze het, lichamelijk overbelast.. Juist, ik heb er mijn twijfels over en ben hierdoor zelf gaan lezen en zoeken. Hierdoor kwam ik uit op de spierziektes ms. Ik match op 8 van de 10 punten, waarbij vermeldt staat dat er geen ms-patiënt bij alle punten aansluit. Hiervan ben ik flink geschrokken.. Toch heb ik de "stoute" schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt bij de huisarts voor een aanvraag second opinion. Wat ik dood eng vind, want wat als het klopt?

Ik neem jullie even mee naar 5 jaar geleden, 2011, ik was in maart trotse mama geworden van onze prachtige zoon, en mijn dochter, van toen bijna 5, had er een broertje bij! Wat een groot geluk was dat! We leefden op een blauwe wolk.