Schoonfamilie issues #1

Mijn vriend en ik zijn nu bijna 11 jaar samen en hebben 3 kinderen. Opzich is mijn schoonfamilie niet verkeerd maar sommige dingen kan ik niet tegen en weet soms niet hoe ik ermee om moet gaan, voor mezelf, tegenover mijn vriend maar ook tegenover de kinderen.. Wie weet kunnen jullie me met een objectieve kijk wat helpen.

Even kort over mijn schoonfamilie. De ouders van mijn vriend zijn gescheiden en hebben beiden een nieuwe relatie gekregen. Zijn moeder kreeg met haar nieuwe man een tweeling, twee meiden. Zijn vader kreeg met zijn vriendin nog een dochter. Zijn vader is al heel lang niet meer samen met deze vrouw en zijn moeder is onder veel verdriet 6 jaar geleden overleden na een ziekbed van anderhalf jaar.

De moeite voor mij zit hem in zijn vader en twee van zijn zusjes.. Met zijn andere zusje kan ik lezen, schrijven, lachen en huilen. Het had mijn eigen zusje kunnen zijn en zo voelen we het beiden ook, echt een top meid!

Zijn vader, zijn vader is al zo lang als ik hem ken alcoholist. Drinkt veel, kan niet zonder, hij eet slecht, zijn huis is een zwijnenstal en hij ruikt zelf ook niet fris.

Nou gaat het psychisch de laatste jaren ook achteruit. Hij heeft korsakof, een vorm van Alzheimer maar dan veroorzaakt door overmatig en langdurig drankgebruik. Dit resulteert in: Niet weten welke dag het is, ook als je het hem net verteld hebt, geen besef van tijd, geen inlevingsvermogen, niet zelf dingen kunnen regelen en ga zo maar door. Het is echt een patiënt geworden, ook voor ons, hoe verdrietig ook. Als hij niet lekker in zijn vel zit moet vooral mijn vriend dit ontgelden, hij wordt uitgescholden, de dood toegewenst, waardeloos benoemd en hij had hem beter op de kachel kunnen spuiten. Dit zijn regelmatig terugkerende dingen. Dat terwijl hij (en ik) de enigste zijn die nog dingen voor hem doen en regelen. Hij krijgt eens per week huishoudelijke hulp maar is vaak al weg van huis als zij komt, ze komt soms zelfs buiten werktijd nog bij hem langs om te kijken of het wel goed gaat en om zelfs nog schoon te gaan maken. De verslavingszorg schiet erg te kort, zo lang ze zien dat hij leeft is het goed en doen ze bar weinig.

Met het warme weer draagt hij "gewoon" een dubbele broek (trainingsbroek met daaroverheen een spijkerbroek), draagt dubbele shirts met een blouse of spijkerjas. Wat goed is tegen de kou is ook goed tegen de warmte zegt hij dan.. (zucht)

Over de hele dag eet hij zo ongeveer: Een tosti, een bakje soep en een gehaktbal en meer niet. Geen mens die daarop kan leven, het is ook meer botten met vel erom (al jaren).

Hij heeft onbehandelde botbreuken gehad omdat het gips hem irriteerde haalde hij het er vroegtijdig af. En als hij naar het ziekenhuis moet voor iets is hij al van huis vertrokken of heeft al gedronken voordat hij heen moet. Laatst moest hij geopereerd worden aan een liesbreuk, maar dat kon niet doorgaan want hij was niet meer nuchter op de maag (om 8 uur zou hij opgehaald worden, maar hij had gedronken, want meneer had dorst!) Nou ziet hij ook nog eens heel slecht en moet hier volgende week aan geholpen worden, maar dat zal ook wel weer op niets uitdraaien, want zo gaat het al jaren.

Eigenlijk zijn mijn vriend en ik al jaren (mijn vriend al vanaf kinds af aan) voor hem aan het zorgen. Wij zorgen voor zijn vader ipv dat hij voor zijn zoon zorgt of een opa is voor onze kinderen. Hoewel hij zegt dit graag te willen, doet hij er niets voor. En dat is pijnlijk, voor ons maar ook voor de kinderen.

Mijn vriend heeft hier veel moeite mee en het valt hem zwaar. Hij heeft er verdriet om, dat het zo met hem gaat maar ook dat er niets veranderd. Te zien dat het hem zo zeer doet, doet mij ook zeer. Soms weet ik dan ook niet hoe ik met zijn vader om moet gaat. Hij brengt veel stress en verdriet in ons gezin maar het is wel zijn vader...

Zijn zuster (de tante van mijn vriend) heeft zich van hem teruggetrokken. Het kost haar te veel energie en krijgt uitslag van de stress die het voor haar veroorzaakt. Maar nou heeft hij nog een dochter. Zij woonde hier in de stad en hielp ons voorheen ook met dingen zowel op de voor- als achtergrond. Nou is zij een poos geleden verhuist, zo'n 20 km verderop. Sinds ze daar woont laat ze alles op z'n beloop en rust alle zorg maar ook de zorgen op onze schouders. Ze vraagt wel af en toe hoe het met hem gaat maar belt hem bijna nooit en gaat ook niet langs.

Ook wil ze graag beter contact met haar broer, hierover "klaagt" ze ook bij mijn andere schoonzusje (de leuke). Dat ze graag net zo contact met ons zou willen hebben als dat zij dat heeft. We hebben al vaak geprobeerd in contact te blijven maar steeds loopt het mis. Contact verwaterd en we gaan onze eigen weg. Ze doet er ook weinig voor maar klaagt wel elke keer. Als mijn vriend haar bericht dan duurt het soms 2 of 3 dagen voordat ze reageert en ze heeft het altijd druk, zoals ze zelf zegt.

Daarnaast had ze een poos geleden op de verjaardag van onze zoon beloofd te komen kijken bij een wedstrijd van zijn sport. Hiervoor moesten kaarten gekocht worden en deze zou ik voor haar en haar vriend bestellen en voorschieten. Kaarten gereserveerd en toen belde ze me, we hebben geen geld voor de kaarten, pff oké dan wil ik ze wel betalen voor jullie, hoef ik het niet terug. Want m'n zoontje vond het heel leuk als ze kwamen kijken. Maar toen wilde ze dat niet. Ze ging wel kijken of ze het anders kon regelen, ook goed. Met haar de afspraak gemaakt dat ze zou laten weten als het niet zou lukken, zodat ik de kaarten uit de reservering kon laten halen. En dus als ik niets zou horen dat ik ze over een week zou gaan halen. Ik hoorde niets meer, heb haar meerdere keren geappt maar ook hierop geen reactie dus zoals afgesproken haalde de kaarten op. Ik liet haar weten dat ik ze gehaald had en toen kreeg ik terug: Oh oke maar we kunnen niet komen. Hoop dat je iemand anders voor de kaarten kunt vinden, sorry. Ik was boos, omdat de kaarten me toch een klap geld hadden gekost, ik maar moest zien of ik die nog kwijt ging raken en ze hadden mijn zoon wat beloofd en hij was verdrietig te horen dat ze niet kwamen. Ze hadden het beloofd toch mama? Ja schat maar er is helaas iets tussen gekomen. Niet waar, maar wat moet je dan tegen een 6 jarige?

Eigenlijk ben ik er wel een beetje klaar mee, het wil niet als de acties alleen maar vanuit ons komen en zij er niets voor doet.. Maar dan moet ze ook ophouden te klagen en zielig te doen.. Maar ja het is wel zijn zusje..

Als het een vriendin was geweest had er al lang een streep door gestaan..

Oké er is nog een zusje, die ga ik bewaren voor de volgende blog. Want dat is weer een verhaal apart.

Ik ben oprecht benieuwd hoe jullie hierover denken.. Ben ik nou te hard of is het gewoon genoeg geweest? Het is wel zijn familie, maar het zijn zulke stoorzenders in ons gezin en onze relatie. Dat ik ze ergens toch liever kwijt als rijk ben. Voor zijn vader hoop ik dat de juiste hulp kan komen en dat wij iets meer afstand kunnen nemen zodat we weer wat leuker in contact kunnen zijn ipv alleen als we wat voor hem moeten doen. En vooral ook dat hij ooit misschien toch nog een beetje opa zou kunnen zijn/worden..