toen ik wist dat ik zwanger was, was ik ontzettend blij, maar ook erg onbewust van wat er allemaal komen zou. Je hoort vaak dat zwangere vrouwen zeker in het eerste trimester erg last hebben van misselijkheid en braken. Ik had me al voorbereid op jet ergste, maar misselijkheid en braken is gelukkig niet voorgekomen! Integenstelling tot dat, was ik wel erg vatbaar voor geurtjes. Sommige geuren die ik normaal erg lekker vond, kon ik niet uitstaan! Zoals de geur als je in een slager staat, de geur van eten, luchtjes en noem maar op. Ik kon er niet tegen. Verder verliep het eerste trimester redelijk soepel, alleen was ik erg moe. Het tweede trimester had ik ook weinig last van rare kwaaltjes. Ik had wel trek in rare dingetjes die ik normaal niet zo vaak eet zoals asperges. Ook mijn emotionele kant kwam vaker naar boven. Soms moest ik huilen om de kleinste dingetjes of zelfs Om helemaal niks. In het derde trimester begon ik last te krijgen van mij rug. Ik ging ook heel erg aan mezelf twijfelen. Of het ik wel allemaal aan kon en of ik wel Een goede moeder zou zijn. Ik dacht dat ik het niet zou kunnen. Achteraf weet ik Dat dit vooral te maken heeft met emoties. Uiteindelijk is alles goed gekomen en denk ik dat ik het hartstikke Goed doe en een goede moeder ben en zal blijven!

19 april 2014, ik zat rustig op de bank tv te kijken en na te denken over hoelang het nog zou gaan duren aangezien ik 30 april uitgerekend was. Om half 8 savonds voelde ik mijn buik Ineens hard worden. Ik wist dat dat kon gebeuren In de laatste paar weken dus ik dacht er verder niet bij na. Na een tijdje kreeg ik weer een harde buik in deed het ook zeer. Alsnog dacht ik er niet te veel bij na en ik bleef rustig zitten. Na dit een paar keer gehad te hebben had ik mijn vriend, die Aan het Werk was, een berichtje gestuurd dat ik denk dat het gaat beginnen. Er zat nog heel veel tijd tussen dus ik had nog niet Gebeld naar de verloskundige. Om 12 uur snachts zou mijn vriend klaar zijn met werken. IK ben hem op gaan halen met de Auto, achteraf superstom natuurlijk! In die rit heb ik 2 weeen gehad. Rond 00.20 waren we thUis en om half 1 begonnen de weeen snel achter elkaar te komen, alsof de kleine had gewacht tot papa thuis was. Ik lag jammerend op de bank Terwijl mijn vriend de Verloskundige aan het bellen was. Daarna heeft hij mijn moeder gebeld. Het plan was om thuis te bevallen. De verloskundige kwam en kort daarna ook mijn moeder en haar vriend. Ik had al aardig wat ontsluiting maar nog niet genoeg om te persen. Ik had verschikkelijk veel pijn en enorme last van rugweeen, die waren nog het ergste. Een Paar uur later werden de weeen minder heftig, dus besloot de verloskundige om weer naar huis te gaan. Op dat moment kon het me niet zoveel schelen maar achteraf vond ik het wel raar. De verloskundige was nog geen half uur weg Of we konden haar weer opbellen. De weeen werden weer heftiger. Ondertussen was ik al een paar keer gaan douchen, dat vond ik erg prettig. Om 7 uur sochtends besloot de verloskundige om toch naar het ziekenhuis te gaan. Die rit daarheen was hels, ik zat in de auto samen met mijn moeder en haar vriend en mijn vriend. De hele weg heb ik mijzelf ingehouden, ik wilde namelijk niet schreeuwen van de pijn omdat ik de bestuurder niet wilde laten schrikken. In het ziekenhuis zou ik wee opwekkers krijgen, maar eer ik die kreeg waren we alweer 2.5 uur verder. eindelijk kreeg ik een infuus, die zelfs nog 2 keer mis Was geprikt. De derde keer zat ie eindelijk en begon het. eindelijk mocht ik meepersen Met de persweeen. Om 10.56 was ons kleine wondErtje eindelijk op de wereld! Enzo Jim Mandas. ik kreeg tranen in mijn ogen maar kort daarna ben ik in slaap gevallen, zo moe van alles wat er die afgelopen 15 uur gebeurd was. Dezelfde dag mocht ik nog naar Huis en konden we ons Leventje met zn drietjes beginnen!

Mijn vriend en ik zaten samen met zijn moeder te lunchen, in een leuk tentje onder onze toenmalige woning, toen ik plots een gevoel kreeg dat ik een zwangerschapstest moest gaan halen. Ik excuseerde me en ik ging snel naar de kruidvat om er daadwerkelijk 1 te halen. Eenmaal thuis aangekomen ben ik meteen aan de slag gegaan. Ik had de bijsluiter snel doorgelezen en ik las dat je hem het beste kon doen als je je menstruatie verwacht, maar uiteraard kon ik niet wachten. Na de test uitgevoerd te hebben moet je hem even laten liggen. Ik kon mijn ogen er niet van af halen, en ja hoor; 2 streepjes! Met tranen in mijn ogen belde ik mijn vriend op om te vragen of hij even naar boven wilde komen. Toen hij boven was vertelde ik hem het goede nieuws en we vlogen elkaar om de hals. Na ons 'bezoekje' in de zevende hemel kwamen we weer met beide benen op de grond. Hoe gaan we dit aan onze familie vertellen, aangezien ik toendertijd 18 was en mijn vriend 23. Een paar weken later hadden we het verteld aan familie en goede vrienden. Iedereen reageerde natuurlijk geschokt. Men dacht dat het een 'ongelukje' was, integendeel. Soms vond ik die opmerkingen erg vervelend, maar aan de andere kant had ik het wel verwacht, gezien onze leeftijd. Uiteindelijk was iedereen hartstikke blij voor ons en zijn ze stuk voor stuk verliefd geworden toen ze onze prachtzoon ontmoetten!