nog 15 uur voor de komst van Enzo!

19 april 2014, ik zat rustig op de bank tv te kijken en na te denken over hoelang het nog zou gaan duren aangezien ik 30 april uitgerekend was. Om half 8 savonds voelde ik mijn buik Ineens hard worden. Ik wist dat dat kon gebeuren In de laatste paar weken dus ik dacht er verder niet bij na. Na een tijdje kreeg ik weer een harde buik in deed het ook zeer. Alsnog dacht ik er niet te veel bij na en ik bleef rustig zitten. Na dit een paar keer gehad te hebben had ik mijn vriend, die Aan het Werk was, een berichtje gestuurd dat ik denk dat het gaat beginnen. Er zat nog heel veel tijd tussen dus ik had nog niet Gebeld naar de verloskundige. Om 12 uur snachts zou mijn vriend klaar zijn met werken. IK ben hem op gaan halen met de Auto, achteraf superstom natuurlijk! In die rit heb ik 2 weeen gehad. Rond 00.20 waren we thUis en om half 1 begonnen de weeen snel achter elkaar te komen, alsof de kleine had gewacht tot papa thuis was. Ik lag jammerend op de bank Terwijl mijn vriend de Verloskundige aan het bellen was. Daarna heeft hij mijn moeder gebeld. Het plan was om thuis te bevallen. De verloskundige kwam en kort daarna ook mijn moeder en haar vriend. Ik had al aardig wat ontsluiting maar nog niet genoeg om te persen. Ik had verschikkelijk veel pijn en enorme last van rugweeen, die waren nog het ergste. Een Paar uur later werden de weeen minder heftig, dus besloot de verloskundige om weer naar huis te gaan. Op dat moment kon het me niet zoveel schelen maar achteraf vond ik het wel raar. De verloskundige was nog geen half uur weg Of we konden haar weer opbellen. De weeen werden weer heftiger. Ondertussen was ik al een paar keer gaan douchen, dat vond ik erg prettig. Om 7 uur sochtends besloot de verloskundige om toch naar het ziekenhuis te gaan. Die rit daarheen was hels, ik zat in de auto samen met mijn moeder en haar vriend en mijn vriend. De hele weg heb ik mijzelf ingehouden, ik wilde namelijk niet schreeuwen van de pijn omdat ik de bestuurder niet wilde laten schrikken. In het ziekenhuis zou ik wee opwekkers krijgen, maar eer ik die kreeg waren we alweer 2.5 uur verder. eindelijk kreeg ik een infuus, die zelfs nog 2 keer mis Was geprikt. De derde keer zat ie eindelijk en begon het. eindelijk mocht ik meepersen Met de persweeen. Om 10.56 was ons kleine wondErtje eindelijk op de wereld! Enzo Jim Mandas. ik kreeg tranen in mijn ogen maar kort daarna ben ik in slaap gevallen, zo moe van alles wat er die afgelopen 15 uur gebeurd was. Dezelfde dag mocht ik nog naar Huis en konden we ons Leventje met zn drietjes beginnen!