C begon in NL op te duiken toen ik 6 maanden zwanger was van Nola: Rond die tijd moest Rick ook meteen volledig thuis werken en dat heeft tot het einde van zijn verlof geduurd (vanaf Nola's geboorte kreeg Rick 2 weken verlof). Daarna moest hij vaker 3 dagen vanuit thuis werken en 2 dagen op kantoor. Tot op vandaag werkt dit eigenlijk best prima! Ik moet eerlijk toegeven dat ik in het begin een beetje paniek had toen ik hoorde dat Rick (in eerste instantie) 5 dagen vanuit thuis moest werken, omdat ik dus ook van maandag t/m vrijdag thuis zit. "Dan zitten we 7 dagen in de week op mekaars lip!" en "Hoe kan jij met je collega's bellen terwijl Nola misschien wel heel veel huilt?" waren de eerste 2 dingen die in mij opkwamen en ik uitsprak tegen Rick. Maar niets was minder waar! Nola huilde alleen als ze honger had, als ze een nachtmerrie had of als haar tandjes 's nachts doorkwamen. We moesten er 's nachts vaak uit, maar daar zou Rick net zoveel last van hebben als hij niet vanuit thuis werkte. Het thuiswerken had juist heel veel voordelen: Zo werd ik vanaf 27 weken minimaal 3 dagen in de week opgenomen in het ziekenhuis (wegens hypertensie en zwangerschapsvergiftiging) en mocht Rick van zijn werk ook vanuit het ziekenhuis werken. Als hij eenmaal op mijn kamer was, mocht hij van het ziekenhuis dan niet meer de kamer af om later weer terug te komen (om te voorkomen dat er teveel mensen over de gang zouden lopen in C-tijd), dus bleef hij ook weleens bij mij in het ziekenhuis slapen en werkte hij dus vanuit daar. Sinds een maand of 8 is Nola ook echt een spartelende octopus bij het verschonen van haar luiers, en is het eerlijk gezegd ook best fijn als Rick soms even haar armen vasthoud tijdens het verschonen van een poepluier (of nóg beter: hij verschoont haar 🤪). En natuurlijk vindt Rick het zelf ook fijn dat hij nu meer meekrijgt van Nola. Oké, hij zit vooral boven op zijn kantoortje, maar we vieren wel fijn samen pauze. En echt, die twee samen zijn onafscheidelijk! 🤎

Als je mijn blogs vóór en over Nola's geboorte hebt gelezen, weet je inmiddels dat een gezonde zwangerschap voor mij niet vanzelfsprekend is.

Hi, daar ben ik weer! Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven, maar het begon weer te kriebelen! 

15 jaar was ik, toen ik een 'crush' had op de jongen die in de ijssalon van ons dorp werkte. Ik woonde al ruim 10 jaar in het dorp, maar kende hem buiten de ijssalon eigenlijk helemaal niet! Toch viel ik als een blok voor hem.

Maandag 14 december rond 02:30 sloeg de paniek toe: Nola werd wakker en schreeuwde zo ontzettend hard, dat Rick en ik meteen wisten: Dit is foute boel.

Oké, deze tips werkten in ieder geval voor mij voor en tijdens het herstel van de keizersnede, maar natuurlijk is ieder mens anders en kan het zijn dat dit voor jou juist totaal niet werkt(e)!

Stiekem was het toch best zwaar.

Het is elke keer toch weer even slikken, als me wordt gevraagd of Nola wel gepland was.. Sowieso niet iets wat ik een ander zou vragen, maar goed, het is me toch al een stuk of 7/8x gevraagd: "Nola was zeker niet gepland, toch?"