Het jaar is alweer bijna voorbij. 2020 – een jaar dat we waarschijnlijk niet zo snel vergeten – en dan bedoel ik niet alleen de negatieve kanten, maar ook de groei, creativiteit en mogelijkheden die we hebben ervaren; individueel en collectief. We hebben nieuwe inzichten opgedaan, pijn doorstaan, mooie avonturen beleefd en we werden ook met uitdagingen en een hoop verandering geconfronteerd.

Een vraag die ik vaak krijg is: Hoe creëer ik meer balans in het moederschap?

Als moeders krijgen we heel vaak een spiegel voorgehouden door onze kinderen. Onze kinderen doen namelijk niet wat wij zeggen, ze doen wat wij doen – en jouw gedrag vervolgens te zien bij jouw kind kan soms behoorlijk confronterend zijn.Vooral als het gaat om thema’s als zelfliefde en zelfvertrouwen, waarbij je graag zou willen dat jouw kind ervan overstroomt. Jij ziet je kind namelijk in al zijn schoonheid en bent zo trots op hem of haar – net zoals jouw kind op jou. Alleen zal je kind niet overnemen wat je zegt, maar wat je doet en als jij laat zien dat je jezelf niet belangrijk vindt, jezelf wegcijfert, niet goed genoeg vindt, geen liefde verdienend dan zal jouw kind dat gedrag op den duur ook overnemen.

We hebben er allemaal weleens last van: Een dag dat we niet zo lekker in ons vel zitten - misschien weten we niet eens zo goed waarom. Of een dag waar alles mis lijkt te gaan - een lekke band, een trein die vertraging heeft, een meeting die anders verloopt dan gepland. Je voelt frustratie, verdriet, machteloosheid. Je voelt je uitgeput en lusteloos en dan lijken je kinderen ook nog eens in een vervelende bui te zijn. Oh, en daar is dan ook nog 'shit-fm alias radio niet-goed-genoeg' die keihard door je hoofd tettert. Het is een bleeh-dag.

De selfcare-industrie is booming! Uit elke hoek worden we bestookt met hoe we het best voor onszelf kunnen zorgen, welke activiteiten goed voor ons zijn en wordt er geroepen dat we echt meer tijd en aandacht aan onszelf moeten besteden – vooral als we goed willen kunnen zorgen voor anderen. Voor moeders is zelfzorg dus essentieel.

Één van de meest gestelde vragen in berichtjes en ook van mijn coachingklanten is: hoe kan ik meer rust creëren in mijn hoofd? En ik begrijp deze vraag heel goed, want het moederschap vraagt veel van ons, ons to-do-lijstje lijkt nooit op te raken en voor je het weet heb je er aan het eind van de dag meer taken op staan dan aan het begin. Werk, vrienden, gezondheid, zorgen voor je gezin, schoolactiviteiten, huishouden… waar moet je nou beginnen en wat heeft prioriteit? Het is niet gek dat onze hersenen af en toe kortsluiting hebben als je erover nadenkt wat er allemaal nog te doen valt en dan heb ik het nog niet eens over het schuldgevoel dat opkomt als je niet aan al die eisen en verwachtingen voldoet, je to-do-lijsjte alweer niet af is en je die afspraak met je beste vriendin alweer verzet.

‘It takes a village to raise a child’ wordt vaak gezegd – en ik ben het er wel mee eens, maar onze realiteit is anders.

Zodra je zwanger bent vliegen de tips en adviezen je om de oren. Je hoort wat je moet doen en laten tijdens de zwangerschap, ontvangt tips over hoe je de bevalling zo goed mogelijk door kunt komen, wat je allemaal voor moet bereiden, hoe je de eerste tijd het best voor je kind kunt zorgen en uiteindelijk hoe je het op hoort te voeden zodat het een sociaal, geliefd, slim en zelfstandig mensje gaat worden. Maar kun je nou wel of niet plantaardig eten tijdens de zwangerschap? Wordt je baby er blij van als het al in de buik naar jouw favoriete muziek mag luisteren? Moet je tijdens de bevalling nou wel of niet naar meditaties luisteren, op je rug, gehurkt of in bad bevallen? Is het verstandig om jouw kind bij jou in bed te laten slapen of het bij elk huiltje op te pakken of is dat juist slecht en wordt je kind dan verwend? Wat werkt nou wel en wat niet? En welke opvoedmethode moet je nou aanhouden zodat je kind zich helemaal kan ontplooien, zichzelf kan zijn, zich geliefd voelt en tot een verantwoordelijk, slim en sociaal persoon kan opgroeien?

Een tijdje geleden vroeg iemand wat ik deed en toen ik antwoordde dat ik mamacoach ben, zei ze: “Oh, je leert moeders dus wat ze als moeder moeten doen en hoe ze hun kinderen moeten opvoeden.”