Twee kindjes dicht op elkaar, zo ziet ons leven eruit. Druk in de weer met de meiden en vooral heel veel liefde en aandacht verdelen. Een derde kindje? Nee daar moesten wij absoluut niet aan denken. 3 weken geleden voelde ik mij niet zo lekker, misselijk. Door het rare gevoel waar ik normaal eigenlijk geen last van heb zelfs als ik ziek ben niet, moest ik gelijk denken aan een zwangerschapstest. En ja hoor deze kleurde gelijk positief. Wat ik overigens raar vond aangezien ik gewoon ongesteld was geworden. Afspraak gemaakt en 23 juli was de eerste echo. 5 weken en 2 dagen, een maand later uitgerekend dan de andere 2 kindjes. (Die zijn namelijk van 05022020 en 05022021). Eenmaal aan het idee gewend, wisten we het zeker dit gaat ons lukken. Er is nog zoveel liefde over. Tuurlijk het wordt druk en zwaar maar dat hebben we er helemaal voor over. Helaas was dit gevoel voor korte duur afgelopen week was weer een echo en het was niet gegroeid. Nu moeten we dus weer terug naar de realiteit, geen 3e kindje een lege buik, en de liefde en aandacht die voor nu nog altijd verdeeld wordt onder onze 2 meiden. 

2e kindje.

Toen ik mijn eerste dochtertje kreeg hoorde ik al gelijk dat mensen mij een echte meisjesmama vonden. Ik vroeg mij alleen maar af; ben ik dat? En wat houdt het eigenlijk in? Toen ik in verwachting was van mijn tweede kindje, hoopte ik zelf op een jongetje. Ik kreeg al gauw de reacties: "maar ik vind je een echte meisjesmama". Ik kreeg er een tweede dochtertje bij, ik vond de term girlsmom wel leuk, maar dan wel in de zin dat ik gewoon twee meisjes had. Natuurlijk vond ik het geslacht minder belangrijk als het maar gezond was. Toch vroeg ik me steeds meer af; " ben ik dan een echte meisjesmama?". Tot op de dag van vandaag vind ik dit nog altijd een rare benaming. Want omdat ik twee meisjes heb wil dat dan echt zeggen dat ik geen zoontje zou moeten hebben? Of zou het betekenen dat ik mijn kinderen niet zou willen laten voetballen? Als ik kijk naar bijvoorbeeld de sporten, zou ik het heel leuk vinden als mijn dochtertjes zouden gaan voetballen of zelfs wel kickboxen. Nou een ding weet ik heel zeker. Ik voel me geen meisjesmama. Ik ben een mama van twee meisjes, maar wie weet komt er wel in de toekomst een zoontje bij. Ben ik dan een meisjesmama en een mama van een zoontje. Of ben ik dan opeens "gewoon mama". De termen meisjesmama en jongensmama zijn leuk op social media. Je zegt het om aan te duiden dat je een moeder bent van kindjes met hetzelfde geslacht.  Deze termen gebruik ik zelf ook, maar dan wel in een andere context. Als iemand zwanger is van een tweede kindje zal ik niet zeggen; ik vind jou een echte jongens/meisjesmama. Ik vond deze opmerkingen in het begin ook heel lastig, omdat deze al werden gemaakt voor ik het geslacht wist. Herkennen jullie dit ook? 

Wat een rare titel he. Waar de titel vandaan komt zal ik jullie gaan vertellen. In 2019 raakte ik ongepland zwanger van mijn eerste dochtertje. In de tijd werd ik overladen door veel emoties. Naast de emoties spookte er in mijn gedachte zoveel vragen rond. Kan ik dit wel? Hoe moet ik dit met school doen?