Van een geschrokken positieve zwangerschapstest terug naar het dagelijkse leven.

Twee kindjes dicht op elkaar, zo ziet ons leven eruit. Druk in de weer met de meiden en vooral heel veel liefde en aandacht verdelen. Een derde kindje? Nee daar moesten wij absoluut niet aan denken. 3 weken geleden voelde ik mij niet zo lekker, misselijk. Door het rare gevoel waar ik normaal eigenlijk geen last van heb zelfs als ik ziek ben niet, moest ik gelijk denken aan een zwangerschapstest. En ja hoor deze kleurde gelijk positief. Wat ik overigens raar vond aangezien ik gewoon ongesteld was geworden. Afspraak gemaakt en 23 juli was de eerste echo. 5 weken en 2 dagen, een maand later uitgerekend dan de andere 2 kindjes. (Die zijn namelijk van 05022020 en 05022021). Eenmaal aan het idee gewend, wisten we het zeker dit gaat ons lukken. Er is nog zoveel liefde over. Tuurlijk het wordt druk en zwaar maar dat hebben we er helemaal voor over. Helaas was dit gevoel voor korte duur afgelopen week was weer een echo en het was niet gegroeid. Nu moeten we dus weer terug naar de realiteit, geen 3e kindje een lege buik, en de liefde en aandacht die voor nu nog altijd verdeeld wordt onder onze 2 meiden.