Je zou bijna zeggen een tweeling, maar dan met een jaar verschil

Wat een rare titel he. Waar de titel vandaan komt zal ik jullie gaan vertellen. In 2019 raakte ik ongepland zwanger van mijn eerste dochtertje. In de tijd werd ik overladen door veel emoties. Naast de emoties spookte er in mijn gedachte zoveel vragen rond. Kan ik dit wel? Hoe moet ik dit met school doen? 

De zwangerschap verliep geheel vlekkeloos tot week 37. Mijn bloeddruk was bij de controles hoger dan normaal. Het kon normaal zijn dat die wat verhoogd was aangezien ik tegen het einde liep. 

Op maandag 3 februari hadden we de controle bij de verloskundige en stelde zij voor om voor de zekerheid toch naar het ziekenhuis te gaan voor een ctg + urine te laten controleren. Zo gezegt zo gedaan, om 2 uur in de middag zat ik in het ziekenhuis aan de ctg. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid voor dat er een dokter kwam. Toen de dokter binnen kwam zat mijn hart in mijn keel. Zal het goed zijn? Of is het toch die vermeende zwangerschapsvergiftiging waar zij het over hadden gehad? Volgens de dokter zat ik inderdaad tegen eezwangerschapsvergiftiging aan, in de urine waren inderdaad eiwitten te zien. " mijn advies is ook dat wij je hier gaan houden en je gaan inleiden". Mijn man en ik hadden gelukkig alle spullen al meegenomen. Het was dus geen enkel probleem om daar te blijven. De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt om te starten met de inleiding. Het was een zware bevalling van 18 uur met alle toeters en bellen, en op 5 februari 01.37 2020 was daar eindelijk ons meisje. 

Een dag voor eerste vaderdag voelde ik me raar. Misselijk en toch wel wat last van mijn borsten. De pijn aan mij borsten liet mij denken aan de zwangerschap. Dat was immers hoe ik er achter was gekomen. Voor de zekerheid op vaderdag een test gedaan, en ja hoor positief. Mijn man was al gauw heel erg blij. Bij de verloskundige kwam de uitgerekende datum op 27 februari 2021. 

De zwangerschap verliep vlekkeloos tot week 34. Ik had last van jeuk. De verloskundige stelde voor om voor de zekerheid bloed te laten prikken, omdat dit ook vanuit de lever kon komen. Donderdag werd ik gebeld met de uitslag; het was inderdaad de "zwangerschapscholestase". Die vrijdag moest ik op controle komen in het ziekenhuis. De waardes waren nog niet heel hoog, maar moesten wel in de gaten worden gehouden. Elke week moest ik bloed laten prikken. Op de echo's, rond week 35, vonden zij de hartslag van de baby wel wat hoog. De hartslag was dan wel verhoogd, maar er zat regelmaat in dus ik hoefde mij geen zorgen te maken. 

Donderdag op 4 februari 2021 had ik weer een afspraak. Vandaag zouden wij aangeven wat onze keuze was; een inleiding of het toch afwachten. Dit werd ons gevraagd in verband met de waardes. Mijn man en ik waren het er al snel over eens dat het een inleiding zou worden. De waardes waren niet heel hoog, maar toch ze waren verhoogd en het kon een risico zijn. Op de afspraak gaven wij aan dat een inleiding ons het beste leek. De gynaecoloog gaf aan dat zij met ons na de controles naar de datums ging kijken. Op de echo was de hartslag weer wat hoog. Ik had uitgelegd dat het al een paar weken zo was en dat op de andere afspraken werd gezegt dat het niet zo ernstig was. Ik merkte aan haar houding dat zij er toch wel een beetje mee zat. Ze ging voelen om te kijken of ik al ontsluiting had, maar er was nog niks (ik zou dus niet bij wijze van binnen 1 dag bevallen, dit hadden zij liever gezien dan een inleiding, dat de baby zelf eerder wou komen). Zij stuurde ons toch even door voor een ctg. 

Eenmaal aan de ctg zei ik tegen mijn man al dit is volgens mij niet goed. Op dat moment lag ik namelijk al bijna een uur aan de ctg. Ongeveer na 1.5 uur kwamen ze de kamer op. "Er is overlegt en de gynaecologen willen je toch vandaag nog gaan inleiden, we willen je vragen om gelijk hier te blijven". Mijn eerste gedachte was: NEE, dit kan niet. Mijn dochtertje wordt morgen 1 jaar. 

De gynaecoloog vertelde wat zij van plan waren en dat zij niet verwachtte dat ik binnen 1 dag zou bevallen, het kon namelijk ook wel nog 2 dagen duren. Aan die gedachte hield ik mij vast, het kon nog 2 dagen duren, ik had namelijk geen ontsluiting en nog geen voortekenen. Op 5 februari 2021 om 11.59 was daar ons tweede dochtertje. Het ballonnetje had zijn werk gedaan in de nacht van 4 op 5 februari. In de ochtend had ik namelijk 3 cm ontsluiting. Vanaf het moment dat mijn vliezen werden gebroken ging het heel snel. 

Vandaar dus ook de titel; 

Het is natuurlijk geen echte tweeling. Mensen zullen het alleen snel denken. Als er later wordt gevraagd; wanneer ben jij jarig? En jij? En op alle twee de vragen geantwoord wordt; 5 februari. 

Het zijn zusjes die op dezelfde dag geboren zijn maar dan met een jaar verschil. 05022020 en 05022021.