Bij mijn vorige blog was ik al een aantal keer opgenomen in het ziekenhuis door de placenta previa. De spanning zat er inmiddels goed in. Elk bezoekje aan de wc was weer dezelfde vraag. Vooral 's nachts was het spoken. Slapen gaat al moeilijk doordat je niet weet hoe te liggen. Alleen daarbij brengt elk wc-bezoek ook spanning mee.

Het was zo ver, de 20 weken echo. De zomervakantie is begonnen en voor ons is een spannend moment aangebroken. We mogen gaan kijken naar de mini, dit keer wel samen. Wat waren we zenuwachtig, hoe zou het zijn? De echo is in een gespecialiseerd centrum, niet bij de eigen verloskundige. En nu komt de vraag, willen we weten wat het wordt? 

De vorige blog eindigde ik met mijn miskraam. Nooit gedacht mee te maken, nooit gehoopt mee te maken, maar toch is het gebeurd. Nu ben ik een nuchtere doorzetter, maar ook een gevoelsmens. Dat past soms lastig bij elkaar. Ik moest van mezelf door, maar mijn gevoel had het er wel eens moeilijk mee. Delen met anderen, ho maar. Huilend alleen in bed, dat is veel vaker gebeurd.

2019 was een jaar van uitersten. We besloten voor de zomer om te kijken of we zwanger konden worden. Hierbij hadden we allebei het idee dat het nog een tijd zou kunnen duren. Dit bleek echter niet zo te zijn! Na de zomer werd ik niet ongesteld...zou het dan nu al?

Mijn avontuur begin alweer een heel aantal jaar geleden. In 2015 had ik opeens pijn in mijn kuit, net alsof je constant kramp heb die er niet uit gaat. Nu ben ik een nogal actief bijtje. Ik had vooral last ervan met handballen, dus dacht dat ik vast een verkeerde beweging had gemaakt. Rustig aan, waar ik niet goed in ben en dan gaat het vast over. Alleen na 2 weken was het nog niet over, het werd alleen maar erger! Trainen lukte al niet meer en lopen was ook niet fijn. Eigenlijk was fietsen nog het fijnst. Toch maar naar de huisarts. 

Ik ben Mieke en was dit jaar voor de tweede keer zwanger. Na een miskraam in 2019, hoopten we in 2020 op hopelijk een beter jaar. Ik ben geen ideale zwangere en ook geen geboren baby moeder. Als je daarover wilt lezen, lees niet verder. Zo niet, dan wil ik je meenemen in mijn traject van zwanger worden, zwanger zijn en mama zijn. Ik weet niet of iemand mijn posts wil lezen, ik merk echter dat schrijven (en dichten) mij helpt om dingen te verwerken.