5 jaar geleden verloren wij onze lieve kleine Eva. Een dag die nooit meer weg gaat uit onze gedachten. Ook de twee jaar dat ze bij ons was zijn nog steeds hele dierbare momenten. 

Als ik thuis kom na mijn werk, dan heb ik de kindjes opgehaald en trekken we onze jassen uit en ik begin de jassen, schoenen en tassen op te ruimen. Wel in een bepaalde tijd want anders krijg ik het vingertje 'Mama jij bij mij zitten hier op de bank'. Oké ze hebben mij gemist denk ik dan. Maar nee...

Zijn jullie kindjes knuffelkontjes? Nou die van mij niet altijd maar met momenten... En als zo'n moment aantreedt ben ik er als de kippen bij! ☺️ Wist je dat knuffelen goed is voor je gemoedstoestand? Het maakt de gelukshormoon vrij in je lichaam. Dat betekent dat je je dus gelukkiger gaat voelen als je met iemand knuffelt. Kan natuurlijk ook met je partner of met je huisdier of met je lieve opa of oma of met wie dan ook!

Het heerlijke avondje staat weer voor de deur. De leukste tijd van het jaar vind ik zelf. De dagen worden korter en het is langer licht. Dat betekent voor mij gezellig samen op de bank met de openhaard en kaarsjes aan. En uiteraard met wat lekkers. Eerst boodschappen doen. 

Kinderdepressie

Het klinkt heel makkelijk om te zeggen 'mijn kind heeft veel meegemaakt'. Wanneer zeg je dat eigenlijk. Ik realiseerde het mij toen iemand mij een opsomming gaf van wat ze allemaal heeft meegemaakt. Voor ons heel normaal of ja niet alles natuurlijk maar voor haar allemaal nieuw. Nog nooit meegemaakt. Nooit iemand die uitleg gaf hoe of wat te dealen ermee. 

Het was zondag 1 mei. We begonnen de ochtend lekker met wentelteefjes als ontbijt. Yara ging rond half 11 spelen bij een vriendinnetje en Nora ging toen weer maar bed. Even tijd om eindelijk eens te beginnen met schilderen. Ondertussen met mijn zussen op de app wat hun planning was die dag. Ik dacht een leuk plan te hebben om nieuwe plantjes te kopen bij Intratuin. Nog even die muur afschilderen en dan omkleden en gaan.

Zo wat een nieuws weer. Een lockdown. Weer mijn zaak dicht. Weer een financiële onzekerheid. Ja ik had een buffer maar die is nu toch echt helemaal de min in geraakt. De kosten van mijn bedrijf gingen zelfs omhoog na de vorige lockdowns. En oh ja mijn huurbaas gooide de huur nog even ter correctie van 2 jaar omhoog want dat was hij vergeten te doen. Om nog maar stil te houden over mijn privé leven. Of ik er klaar mee ben? Dat is nog al zacht uitgedrukt. Ik ben woest!

Het leven met het verlies van een kind is het moeilijkste wat er is. Mensen zeggen vaak 'het krijgt een plek'. Het word echt minder. En ga zo maar door. Hoe wij het er nu vanaf brengen? Ik vertel het jullie in mijn blog.