Soms gaat het niet zoals je wilt, of wil je het niet zoals het gaat. Dan nemen we het hier zoals het is en kijken we naar wat er wel goed gaat en zijn we trots en dankbaar dat we elkaar hebben... ❤💙💗

In mijn buik begint het te borrelen. Dochter en zoonlief zijn aan het kibbelen over wie aan welke tafel mag zitten. Een alledaags gebeuren. Wat ik voel is de opbouwende spanning, de sfeer is om te snijden voor mijn gevoel. Het gekibbel veranderd in een woordewissel met stem verhef. Ik zoek naar de deuren. Een hoge gil vult de ruimte met als antwoord een gil die mij door merg en been gaat. Mijn gezicht gaat strak staan, ik voel mij ineens een vrouw van 80. Ik zet de aanstichter op de gang en deel ze mee dat Ik hier niet van gediend ben op een manier wat hun angst aangejaagd. Een gevoel dat mijn moederhart breekt. Zo lang ben ik aan het vechten geweest om grip te krijgen op mijn interne error .. en vandaag ontglipt het mij. Gelukkig in milde mate. Mijn spieren staan in de bevries stand en mijn prikkel verwerking op standje chaos. Vandaag zet ik mijn koptelefoon op en luister il naar quilty pleasures.... 

De één sport, de ander leest en ik kook om mijn hoofd leeg te maken. Het zaadje is gepland toen ik als 15 jarige in de spoelkeuken kwam te staan in een kwalitatief goed restaurant. Ik begon zelf te koken toen ik mij aan meldde voor de opleiding aan de hotelschool. Het kiezen van het recept, boodschappen doen of juist koken met wat je in huis hebt, het snijden, bereiden... voor mij heeft het iets meditatiefs. Dit werkt natuurlijk niet elke dag zo. Want ook mijn leven bestaat uit het in balans houden van alle taken die mij zijn toebedeeld: partner van, mama, zorgverlener, vriendin, goede buuf.. oja en ikzelf moet er ook nog ergens tussen. Doordat ik vaak 's Avonds en parttime werk kan ik 's  ochtends vaak me-time inplannen. Een bewuste keuze, want na mijn burn out is mijn energielevel

Na 3 keer snoezen begint de dag zoals altijd met het ontbijt klaar maken, broodbakjes vullen en zoonlief aan sporen tot actie. Zijn dagplanning staat klaar. Onze zoon is een geweldig gevoelig mannetje 2 jaargeleden gediagnosticeerd met ASS. Een lichte vorm, wat dat ook maar mag betekenen. De televisie staat aan. (Hij was vroeg wakker geworden en is stiekem tv gaan kijken) Geen contact, zoals verwacht. Niet te bewegen, woorden dwalen in de ruimte en lossen op. Ik zet een wekker, totale paniek. Hij wordt losgerukt uit zijn bubbel en de werkelijkheid begint. Aankleden, eten, tandenpoetsen volgens het ritme van elke dag. Na het eten zet ik de wekker, nog 10 minuten. Dit is mijn tijd om snel te douchen, aan te kleden en tanden te poetsen. Dochterlief staat keurig te wachten. Heeft een kwartier geleden de bom van spanning, die ze dondersgoed voelt, laten barsten door gekke geluidjes te maken. Ze wordt uitgescholden, neemt het voor lief en gaat zich aankleden. Ze blijft in de badkamer als ik douche en kijkt met een starende blik naar mij als ik mijn tanden poets. Binnen een paar minuten komt zoonlief de badkamer insjeesen. Zijn zusje ziet hij als een object die hij aan de kant schuift. Hij moet NU tanden poetsen. Wanneer ik hem wijs op het feit dat zijn wekker niet is gegaan en hij moet wachten, probeert hij mij te overtuigen dat het ook anders kan. Een geboren politicus. Ik houd voet bij stuk. Als hij merkt dat er geen kieren zijn waar hij tussen kan flippen, gaat  hij uit. Uit contact, hij slaat, schopt, scheld mij de huid vol en vlucht naar zijn nadenk plekje op de gang. Hij huilt, grijpt naar zijn voorhoofd en brult. De kortsluiting heeft gewonnen. Nadat dochterlief en ik het tandenpoetsen weer oppakken en hij puzzeltijd heeft gehad, ondertitel ik zijn gedrag. Hij kijkt op, ik zie (h) erkenning. We knuffelen minutenlang en zijn in verbinding met elkaar. Zijn hart bonkt ritmisch mee met de mijne. Tranen biggelen over onze wangen en zingen ons liedje ( wij zijn twee vriendjes, jij en ik, twee dikke vriendjes jij en ik. We horen altijd bij elkaar, als is het meer dan 1000 jaar wij zijn twee vriendjes, tot de laatste snik) daarna poets ik zijn tanden. De dag is weer begonnen....