4 jaar geleden
Tandenpoetsen, wat als iets onverwachts de hel kan zijn...
een dagelijks ritueel
Na 3 keer snoezen begint de dag zoals altijd met het ontbijt klaar maken, broodbakjes vullen en zoonlief aan sporen tot actie. Zijn dagplanning staat klaar. Onze zoon is een geweldig gevoelig mannetje 2 jaargeleden gediagnosticeerd met ASS. Een lichte vorm, wat dat ook maar mag betekenen. De televisie staat aan. (Hij was vroeg wakker geworden en is stiekem tv gaan kijken) Geen contact, zoals verwacht. Niet te bewegen, woorden dwalen in de ruimte en lossen op. Ik zet een wekker, totale paniek. Hij wordt losgerukt uit zijn bubbel en de werkelijkheid begint. Aankleden, eten, tandenpoetsen volgens het ritme van elke dag. Na het eten zet ik de wekker, nog 10 minuten. Dit is mijn tijd om snel te douchen, aan te kleden en tanden te poetsen. Dochterlief staat keurig te wachten. Heeft een kwartier geleden de bom van spanning, die ze dondersgoed voelt, laten barsten door gekke geluidjes te maken. Ze wordt uitgescholden, neemt het voor lief en gaat zich aankleden. Ze blijft in de badkamer als ik douche en kijkt met een starende blik naar mij als ik mijn tanden poets. Binnen een paar minuten komt zoonlief de badkamer insjeesen. Zijn zusje ziet hij als een object die hij aan de kant schuift. Hij moet NU tanden poetsen. Wanneer ik hem wijs op het feit dat zijn wekker niet is gegaan en hij moet wachten, probeert hij mij te overtuigen dat het ook anders kan. Een geboren politicus. Ik houd voet bij stuk. Als hij merkt dat er geen kieren zijn waar hij tussen kan flippen, gaat hij uit. Uit contact, hij slaat, schopt, scheld mij de huid vol en vlucht naar zijn nadenk plekje op de gang. Hij huilt, grijpt naar zijn voorhoofd en brult. De kortsluiting heeft gewonnen. Nadat dochterlief en ik het tandenpoetsen weer oppakken en hij puzzeltijd heeft gehad, ondertitel ik zijn gedrag. Hij kijkt op, ik zie (h) erkenning. We knuffelen minutenlang en zijn in verbinding met elkaar. Zijn hart bonkt ritmisch mee met de mijne. Tranen biggelen over onze wangen en zingen ons liedje ( wij zijn twee vriendjes, jij en ik, twee dikke vriendjes jij en ik. We horen altijd bij elkaar, als is het meer dan 1000 jaar wij zijn twee vriendjes, tot de laatste snik) daarna poets ik zijn tanden. De dag is weer begonnen....
