Met gemengde gevoelens denk ik terug aan mijn eerste drie maanden moederschap. Ik heb meer foto's van Willem in een ziekenhuisbed dan in zijn mooie opgemaakte wiegje. En op iedere foto ben ik een wit spook, liggend in een bed zonder BH aan en met steeds dezelfde pyjama blouse aan. Met één rode borst en zo groot als een meloen. Mijn droom om mama te worden was uitgekomen, maar tegelijkertijd was ik zo ziek dat het lastig was om gelukkig te zijn en ik moest handelen met veel teleurstellingen. Het lukte maar niet om beter te worden.. 

De kraamweek. 

Het is midden in de nacht. Ik schrik wakker van nattigheid tussen mijn benen. Ik kijk met grote ogen mijn partner aan en vraag zal dit hét zijn? Ik stond op en het vruchtwater liep langs mijn benen. Ik begon spontaan te huilen, uit onwennigheid tegenover mijn vriend. Als je bevalling begint dan ben je op je meest kwetsbare ik. Ik liep naar de toilet en we vingen het vruchtwater op. Het eerst wat ik googelde: 'wat te doen als je vliezen breken': hier moest ik later erg om lachen. 9 maanden voorbereidingstijd en je gaat op het moment suprême nog googelen wat je moet doen.