Even wat minder blogs vanuit deze kant... niet omdat het nou allemaal zo rustig is hier.... nee integendeel.... ik heb te weinig uren in de dag...... 

Doordat wij er achter kwamen dat Lotte een sterkte heeft van + 6.5 kreeg Lotje dus een bril. 
Vol goede moed hebben we er een uitgekozen die naast mooi en hip .. ook nog eens kind bestendig moest zijn. 
Extra sterke glazen... anti kras... en zo flexibel als het maar kan.

In onze familie komen veel luie ogen voor... Bij Didi moeten we elke dag haar goede oog afplakken.. zodat haar luie oog geactiveerd word.... Dus toen Lotte ook met een oog een beetje scheel begon te kijken..heb ik een doorverwijzing geeist bij het CB...in eerste instantie wilde ze er niet in mee... want zij zagen dat niet zo.. maar aangezien het wel in de familie zit toch doorgestuurd...

Op de een of andere manier heb ik al snel de zenuwen... als dingen anders gaan dan verwacht schiet mijn stres niveau omhoog... wanneer er gesprekken zijn over onze mooie meiden schiet mijn stress niveau al snel naar 110 % zo ook deze keer.

Nadat ik enige tijd geleden al de stap had genomen om de commode en de kleding kast weg te geven..aan een goed doel hier in de buurt. sta ik nu op het punt om ook de baby kleertjes naar een ander plekje te doen... 

Nog slechts een paar dagen te gaan en dan is het alweer Valentijnsdag... 

Om half een brachten we eerst Didi naar de BSO en daarna samen met Lotte naar haar groep.
Het twee jaar gesprek stond op de planning waarin de algemene ontwikkeling word besproken over hoe het gaat binnen de groep waarin ze zit.

Ik schrik niet snel..... vind niet snel iets erg... en heb ook niet snel een mening. 

Didi is 5 weken te vroeg geboren. Gelukkig had zij een goede start... maar op de high care heeft ook zij verpleegtechnische handelingen moeten ondergaan... handelingen die ik nu ook bij mijn bewoners en cliënten uit moet voeren..
Deze handelingen brengen mij terug naar een spannende tijd met onzekerheid...of alles we goed gaat en goed gaan komen.