Het is weer woensdag en ik verzamel mij bij de club ouders die allemaal braafjes met hun mobiel aan de weer zijn met smart wachtend op hun kind. 

Hoi! Jemig ik moet wat liever voor je zijn want ik heb 2 andere net als jij op de stapel liggen. Wijd, vormloos maar het past. Dan kijk ik verder en heb 3 stapels met broeken die dus niet passen maar ik blijf mezelf wijs maken dat ik vast wel weer afval en dan lukt het wel weer.

We zitten in de metro en ik probeer net te doen alsof ik niet zie dat mijn oudste weer op het raam aan het tekenen is met haar spuug. Ze is 6 jaar en heeft autisme.