Wat begrijpelijk hoe je je voelt. Je leven veranderd zo snel en dan ook nog zulk nieuws erbij. Nee je gaat niet dood, maar goed gaat het ook niet. Toch? Het gaat om hoe je je voelt en niets anders. Je bent moe, zit in een sleur (zo klinkt het in iedere geval) en wilt je beter voelen en voelt je alleen rotter, omdat je je niet beter voelt. Dus zo is het cirkeltje weer rond. :( Een moeilijke cirkel om te doorbreken, want er is niet simpelweg een middeltje of oplossing voor. En alleen jij kan de cirkel breken door na te denken wat je echt gelukkig maakt. Makkelijk gezegd, zou je zeggen, maar ook ik heb hier moeite mee. Elke dag is het weer een gevecht om niet gewoon in bed te blijven (29 weken zwanger en 21 weken werkloos thuis met bekkeninstabiliteit en alle andere lichamelijke beperkingen). Ik weet niet of je er wat aan heb, maar dit is wat ik doe: elke dag doe ik mijn make up. Zondags vaak niet, maar elke dag neem ik even de tijd om mijzelf op te tutten. Ook al heb ik geen zin, zet ik toch door. Ik ga elke dag een stukje lopen, al is het maar even naar de winkel, maar even wat vitamine D. Daarbij, hoeveel pijn het ook doet, probeer ik elke dag op muziek te dansen, of wiegen op dit moment, om te ontspannen. Met 3 kinderen worden sommige dingen bijna onmogelijk, maar probeer elke dag wat te doen om te ontspannen. Al is het maar even een half uurtje met oordopjes in zitten met je favoriete muziek. De afgelopen tijd ben je niet lief voor jezelf geweest en nu is het tijd om dat weer te worden. Jij telt ook! Jij bent de moeder en je moet altijd sterk zijn, maar om sterk te zijn, moet je ook een keertje los kunnen laten. Laat maar los en leer weer jezelf leuk vinden. Je gewicht komt daarna wel weer. Dikke knuffel

Lijkt zoveel op mijn eigen verhaal. Zwanger, bekkeninstabiliteit bij 13 weken. Hierdoor hernia gekregen. 2x geopereerd hieraan. 1e x 4 dagen na eerste verjaardag dochter en 2e x 5 dagen na 2e verjaardag dochter. Maar door de helse pijnen pas met 2,5 jaar van mijn dochter kunnen genieten. Daarbij mag ik ook geen kinderen meer krijgen. Kans om in rolstoel terecht te komen is heel groot. En ik kom ook niet van de verdwenen bekkenbodemspieren af. Bij de minste inspanning loop ik leeg. Ik moet ook afvallen, drastisch. Depressie zit er nog, maar net zoals jij, nieuwe schoenen gekocht en man wat voel ik me goed. Sinds maandag bezig met voeding. Wil wel gewoon een fijne moeder zijn/worden voor mijn meisje, die tevreden is met haarzelf en gezond. En donderdag voor het eerst zwemmen met de kleine. En dat is wel de grootste stap. Doorzetten, je komt er wel, alleen duurt het even.

Sjemig meid, wat een verhaal, maar wees goed positief. Als je lekker in je vel zit, kun je altijd nog afvallen, als je dat zou willen. En met nieuwe schoenen :) voel je je al een heel stuk beter :) . Ik geloof in je.