• 12 augustus 2019 •

Voor alle mama's die hun prachtige sterrenkindjes moeten missen op moederdag. It's okay to feel sad. Of welk gevoel je ook hebt. Op moederdag zijn er veel mama's die hun prachtige kindjes moeten missen. Ik merk aan mezelf dat hoe dichterbij moederdag komt, hoe nogmeer ik met mijn neus op de feiten word gedrukt.. Missen doe ik Milo☆ elke dag, maar met speciale dagen zoals deze nog meer. Dit word mijn allereerste moederdag, maar zonder onze Milo hier bij ons. Wat had ik graag de tijd terug gedraaid naar de dagen dat we Milo☆ nog fysiek bij ons hadden. Hem konden vasthouden, knuffelen en oneindig veel kusjes geven. Ondanks dat onze kindjes niet meer hier bij ons zijn, zullen wij (sterrenmama's) altijd M A M A blijven van een prachtige ster☆. Voor altijd in ons hart, voor altijd dichtbij. Op moederdag kunnen wij sterren mama's niet knuffelen met onze kindjes. Er is vaak geen vreugde en plezier. Maar ondanks alles is er L I E F D E in haar puurste vorm. Liefde tussen moeder en kind. Een liefde die ondanks alles altijd haar weg weer vind ❤⭐

𝑽𝒐𝒐𝒓 𝒂𝒍𝒕𝒊𝒋𝒅 𝒉𝒆𝒓𝒊𝒏𝒏𝒆𝒓𝒅, 𝒗𝒐𝒐𝒓 𝒂𝒍𝒕𝒊𝒋𝒅 𝒅𝒊𝒄𝒉𝒕𝒃𝒊𝒋. 𝑬𝒆𝒏 𝒔𝒕𝒓𝒂𝒍𝒆𝒏𝒅 𝒍𝒊𝒄𝒉𝒕𝒋𝒆 𝒅𝒂𝒕 𝒃𝒆𝒏 𝒋𝒊𝒋♡

Op 13 augustus kregen wij op een onverwachte manier te horen bij de HA dat wij in verwachting waren van ons eerste kindje en dat we er rekening mee moesten houden dat ik al een heletijd zwanger zou zijn. Voor de zekerheid voerde de HA alsnog een zwangerschapstest uit, het was namelijk zoals de HA zei: 'of u bent zwanger en u heeft al aardige baby in uw buik of er zit wat anders wat niet goed is, dus laten we hopen op een zwangerschap'.

Vandaag, 5 maanden geleden kwam jij in onze wereld. Vanaf toen een rollercoaster van emoties. Het allermooiste wat ons kon overkomen, werd ons gelijk weer afgenomen. Het besef dat je leven binnen 3 dagen tijd ineens volledig op de kop staat, de ene dag hoor je dat jij in mijn buik groeide en twee dagen later werd je geboren, je werd stilgeboren, stil met je oogjes dicht. Z'n einde had jij toch niet verdiend, ik kan het soms nog steeds niet geloven, en dat ik het ooit wel begrijpen zal, kan ik niet beloven. Je was perfect, tien vingertjes, tien teentjes wat was je mooi. Zo mooi, zo perfect. Jou verliezen een leven wat had moeten zijn. We missen je, op vele momenten. Denken vol liefde aan jou terug, elke dag een beetje meer. Als je me nu zou kunnen horen, hoor je dan dat ik niet eens vertellen kan hoeveel ik je mis. Vandaag, vandaag is weer z'n dag. Ik mis je niet harder dan gister maar vandaag is weer z'n dag met een traan en een trotse lach. Je leeft in onze herinnering, je foto's staan op de kast, ons hart gevuld met de liefde voor jou.