Just a year ago ☆

• 12 augustus 2019 •

Vandaag precies 1 jaar geleden kregen wij te horen dat wij in verwachting waren van ons eerste kindje, geheel onverwachts bij de huisarts. Ondanks dat het ons een beetje (op dat moment heel erg) overviel kon ons geluk niet meer stuk. We kregen gewoon een kindje, een stukje van ons samen. Je was zo ontzettend welkom. Het enige wat we toen nog wisten is dat jou mama al een heletijd zwanger was van jou, meer wisten we nog niet. Ik weet nog dat we dachten 'Zou alles wel goed gaan/zijn?!' We hadden er immers helemaal geen rekening mee gehouden dat ik zwanger was, wat natuurlijk logisch was, we wisten het niet! Maar ergens wou ik me hier toen helemaal niet mee bezig houden, ik wou genieten van het feit dat jij lieve Milo☆ in mijn buik groeide en dat we papa en mama werden. Ik weet nog goed hoe ontzettend trots jou papa was, zijn geluk kon niet meer stuk, hij straalde helemaal. Hij gaf je kusjes via mijn buik en fluisterde dan hoe veel hij van je hield. We vertelde het blije nieuws al aan een aantal mensen, deze wisten dat we naar de huisarts waren geweest en we konden moeilijk zeggen dat er niks aan de hand was. We moesten nu zo snel mogelijk een afspraak maken bij de verloskundige zodat we precies wisten hoelang jij al in mijn buik groeide en of alles wel goed ging met jou, misschien kregen wr ook wel te horen of jij een jongen of een meisje was. De echo kon helaas niet op de zelfde dag het was namelijk al wat aan de late kant. Dus de volgende dag moesten we gelijk bellen. Voor nu gingen we genieten van jou en het idee dat we ouders werden. We waren druk met allerlei dingen bekijken voor jou. Helaas wisten we toen nog niet dat jou hartje al niet meer klopte, dat je je strijd had verloren☆

Oh lieve kleine man, konden we nog maar even van jou genieten, was je nog maar hier bij ons. Je papa en mama missen je zo. En op deze dagen nog wat meer als anders, je jaardag komt zo dichtbij. Je papa en mama zijn ontzettend trots op jou kleine strijder. We love you to the moon and back 💙🌙