Daar zitten we dan in de ambulance naar Rotterdam. Ik ben nog nooit zo snel in Rotterdam geweest. Meteen als we in het brandwondencentrum binnen zijn, worden we naar een speciale kamer gebracht en daar moet ik weer vertellen wat er gebeurd is en worden alle gegeven genoteerd. Meteen gaan ze Lizzy onderzoeken. Ze krijgt iets toegediend, waardoor ze van de wereld af is en even niks meer voelt. Ze krijgt daardoor niks mee van het hele gebeuren, maar wat ziet het er eng uit. Heb kleine meisje hopeloos daar liggend en zo van de wereld. 

Het was maandag ochtend en ik had net de oudste naar school gebracht en wilde thee voor mezelf zetten. Ondertussen had ik ook wat te drinken gepakt voor Lizzy. De waterkoker was klaar en ik schonk mezelf een groot glas in. Het zakje lag al in de woonkamer dus ik wilde met grote kop net gekookt water naar de woonkamer lopen. Ik dacht dat Lizzy lekker in de woonkamer aan het spelen was maar toen ik me omdraaide stond ze ineens in de keuken. Ik dacht nog oppassen, maar het was al te laat. Ik struikelde en het net gekookt water vloog tegen de buik van Lizzy aan. Het gekrijs wat ik daarna hoorde ging door merg en been. Ik heb haar meteen opgepakt en eerst in de wasbak onder de koude kraan gehouden om al het hete water uit haar kleren te halen. Daarna ben ik met haar naar boven gerend en heb ik haar onder de lauwe douche gezet. Ze bleef maar krijsen en ik was in paniek, maar ook ergens wist ik nog wat ik moest doen. Ik heb eerst mijn man gebeld en daarna de huisarts. Ik kreeg de assistente aan de telefoon en die zei dat ik 10 minuten moest koelen en ze ging ondertussen overleggen met de huisarts. Na 10 minuten zou ze me terug bellen. Ik mocht de kleren van Lizzy niet uitdoen. Dat is ook wat ik nog wist van de bhv-cursus. Intussen belde ik mijn moeder en die is meteen gekomen. Ondertussen was ik al 15 minuten aan het koelen en hadden ze van de huisarts nog niet terug gebeld. Dus ik belde weer terug, daar reageerde ze heel rustig en vroegen ze hoe erg het was, ik zei dat ik het niet wist, want ik mocht de kleren niet uitdoen. Toen mocht ik eindelijk komen. Dus wij vlug in de auto. Ondertussen huilde Lizzy nog steeds en ik kreeg een steeds groter schuldgevoel. Bij de huisarts aangekomen deden ze daar haar kleren uit en bleek een groot deel van haar buik verbrand te zijn en een stukje bovenbeen. De blaar was al open. Volgens de huisarts zou het goedkomen en zou Lizzy er niks aan overhouden. Ze ging wel even met de kinderarts overleggen of hun het zelf zouden verbinden of dat ze dat beter in het ziekenhuis zouden doen. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis, omdat het verbrande deel best groot was. Lizzy was ondertussen rustiger geworden en viel zelfs af en toe in slaap op mij. In het ziekenhuis aangekomen gingen ze meteen kijken en maakte ze foto's. Ik kreeg al meteen te horen dat we waarschijnlijk naar het brandwondencentrum in Rotterdam moesten om Lizzy daar te behandelen. Ik schrok heel erg, want volgens de huisarts viel het wel mee en moest het alleen verbonden worden. En ja hoor na overlegd te hebben is besloten dat we met de ambulance naar Rotterdam worden gebracht.  Ondertussen hadden ze met veel moeite een infuus aangebracht bij Lizzy. Toen we aan het wachten waren op de ambulance kwam gelukkig mijn man binnen. Mijn moeder was al vrij vlug in het ziekenhuis weg gegaan om de oudste op te vangen. Dus ik heb daar een hele tijd alleen gezeten. Toen de ambulances ons kwam halen is mijn man naar huis gegaan om spullen te pakken en ik ging met de ambulance met gepaste spoed opweg naar Rotterdam.