7 jaar geleden
Een ongeluk zit in een klein hoekje #1
Hoe goed je ook oppast soms zit een ongeluk in een klein hoekje en heeft het grote gevolgen voor Lizzy (1,5) en mij.
Het was maandag ochtend en ik had net de oudste naar school gebracht en wilde thee voor mezelf zetten. Ondertussen had ik ook wat te drinken gepakt voor Lizzy. De waterkoker was klaar en ik schonk mezelf een groot glas in. Het zakje lag al in de woonkamer dus ik wilde met grote kop net gekookt water naar de woonkamer lopen. Ik dacht dat Lizzy lekker in de woonkamer aan het spelen was maar toen ik me omdraaide stond ze ineens in de keuken. Ik dacht nog oppassen, maar het was al te laat. Ik struikelde en het net gekookt water vloog tegen de buik van Lizzy aan. Het gekrijs wat ik daarna hoorde ging door merg en been. Ik heb haar meteen opgepakt en eerst in de wasbak onder de koude kraan gehouden om al het hete water uit haar kleren te halen. Daarna ben ik met haar naar boven gerend en heb ik haar onder de lauwe douche gezet. Ze bleef maar krijsen en ik was in paniek, maar ook ergens wist ik nog wat ik moest doen. Ik heb eerst mijn man gebeld en daarna de huisarts. Ik kreeg de assistente aan de telefoon en die zei dat ik 10 minuten moest koelen en ze ging ondertussen overleggen met de huisarts. Na 10 minuten zou ze me terug bellen. Ik mocht de kleren van Lizzy niet uitdoen. Dat is ook wat ik nog wist van de bhv-cursus. Intussen belde ik mijn moeder en die is meteen gekomen. Ondertussen was ik al 15 minuten aan het koelen en hadden ze van de huisarts nog niet terug gebeld. Dus ik belde weer terug, daar reageerde ze heel rustig en vroegen ze hoe erg het was, ik zei dat ik het niet wist, want ik mocht de kleren niet uitdoen. Toen mocht ik eindelijk komen. Dus wij vlug in de auto. Ondertussen huilde Lizzy nog steeds en ik kreeg een steeds groter schuldgevoel. Bij de huisarts aangekomen deden ze daar haar kleren uit en bleek een groot deel van haar buik verbrand te zijn en een stukje bovenbeen. De blaar was al open. Volgens de huisarts zou het goedkomen en zou Lizzy er niks aan overhouden. Ze ging wel even met de kinderarts overleggen of hun het zelf zouden verbinden of dat ze dat beter in het ziekenhuis zouden doen. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis, omdat het verbrande deel best groot was. Lizzy was ondertussen rustiger geworden en viel zelfs af en toe in slaap op mij. In het ziekenhuis aangekomen gingen ze meteen kijken en maakte ze foto's. Ik kreeg al meteen te horen dat we waarschijnlijk naar het brandwondencentrum in Rotterdam moesten om Lizzy daar te behandelen. Ik schrok heel erg, want volgens de huisarts viel het wel mee en moest het alleen verbonden worden. En ja hoor na overlegd te hebben is besloten dat we met de ambulance naar Rotterdam worden gebracht. Ondertussen hadden ze met veel moeite een infuus aangebracht bij Lizzy. Toen we aan het wachten waren op de ambulance kwam gelukkig mijn man binnen. Mijn moeder was al vrij vlug in het ziekenhuis weg gegaan om de oudste op te vangen. Dus ik heb daar een hele tijd alleen gezeten. Toen de ambulances ons kwam halen is mijn man naar huis gegaan om spullen te pakken en ik ging met de ambulance met gepaste spoed opweg naar Rotterdam.
Hoe het daar verder ging vertel ik in mijn volgende blog
Anoniem
Och meis wat heftig !! is een van mijn grootste nachtmerries .. ik hoop dat alles mooi heelt .. ik heb mezelf per ongeluk overgoten met kokend heet water toen ik een hele grote pan probeerde af te gieten.. van navel tot knieën was ik verbrand 2degraads.. ik heb zoveel geluk gehad dat ik mijn toen nog 2kinderen(inmiddels 5) de keuken uit gestuurd had .. het heeft maanden geduurd voor mijn huid weer enigszins normaal was .. de witte vlekken zijn bij mij nog net geen 3jaar zichtbaar geweest .. bij mij zie je er nu niks meer van gelukkig .. ik hoop voor jullie dat het snel ook niet meer zichtbaar is.. sterkte en beterschap
Mama.van.l&l
Ik weet dat ze tegen ons gezegd hebben dat ze er ook kleurverschil kan zijn, maar dat trekt in de loop van de jaren bij en ze zeggen dat zonlicht ook goed is. Dan kan de plek ook weer pigment opbouwen, misschien een tip voor jullie. Als je er zelf nog last van hebt kun je altijd contact opnemem met de brandwondenstichting. Die kan je doorverwijzen naar de nazorgverpleegkundige. Wij lopen daar nu ook en zullen er voorlopig nog niet klaar zijn en ook wij als ouders worden daar in de gaten gehouden om te kijken of het met ons wel goed gaat.
Anoniem
Zó herkenbaar dat ze ineens achter je staat en je over haar struikelt. Het is mij al meerdere malen overkomen, maar gelukkig nooit met iets in mijn handen. Kleine zwaan-kleefaantjes xijn het. Hopelijk is het allemaal goedgekomen met je kleine meisje!
Sinny
Wat zul jij je naar gevoeld hebben. Terwijl je er eigenlijk niks aan kon doen. Het hadden iedereen kunnen gebeuren. Ik hoop dat alles goed is gekomen.