Liam is geboren zo´n zes weken na het overlijden van mijn moeder. Op het moment dat mijn moeder overleed moest ik nog een weekje werken tot mijn verlof begon. Ik ben gewoon gaan werken, ik voelde me daar prima bij, ik dacht ik ga liever nu werken zodat mijn collega´s mij kunnen condoleren, dan dat ik na mijn verlof pas weer ga werken en ze me kunnen condoleren met mama en gaan feliciteren met Liam, dat kon ik echt niet handelen. Een weekje was het maar, dat kon ik wel. En het was fijn, vond ik. Iedereen gaat er anders mee om, met het hele rouw precies. De een neemt een aantal dagen of weken vrij, de ander gaat meteen weer aan de bak. Ik vind persoonlijk dat iedereen moet doen waar hij of zij zichzelf op dat moment goed bij voelt. Mijn keus was om een paar dagen na de begrafenis weer te gaan werken en om collega´s onder ogen te komen voor ik met verlof zou gaan.

Wij kunnen ons denk ik niet meer heugen wanneer de kids beide voor het laatst uit logeren zijn geweest. Niet dat dat altijd maar moet, maar quality time samen met je partner vind ik persoonlijk wel erg belangrijk. Maar dit kan op verschillende manieren zijn. Vaak genoeg doen we gewoon een date night op de bank, met wat lekkers te snaaien, gezond meestal maar soms ook heerlijk ongezond, netflixje aan en relaxen. Voor de lockdown probeerde wel een keer in de twee maanden oppas te regelen zodat wij een avondje weg konden, in ons geval  betekend dat meestal lekker uit eten en een biosje pakken.

De vakantie is na vandaag officieel voorbij en begint het.. Ik ga na twee maanden weer volledig aan de bak. Na de corona ben ik een aantal weken in de ziektewet geweest ivm aanhoudende vermoeidheid en hoofdpijn. De vermoeidheid is er nog zeker, maar door rust te pakken is dat goed te handelen en de hoofdpijn is weg. Halleluja 🙋‍♀️. Na die aantal weken volledig in de ziektewet ben ik weer een paar uurtjes per dag gaan werken. Dat schoot niet heel erg op omdat de feestdagen op mijn werkdagen vielen en ik dus vrij was.

Baby Liam vijfeneenhalfjaar geleden veilig bij mama. Wat kon ik je moeilijk loslaten, je was mijn houvast na zo’n moeilijke periode een periode waar we nog steeds midden in zaten. 

Zes weken geleden zaten we nog met zijn vier en de hond in quarantaine omdat moeders, ik dus positief was getest op een of ander corona virus, grr. De nasleep is nog steeds voelbaar, maar thank god ben ik weer begonnen met werken, wel een paar uurtjes per week en rustig opbouwen maar het begin is er. Althans was er. Tot dat premier Rutte de second lockdown aankondigde. Mijn instelling was meteen, niet stressen, positief blijven (niet letterlijk natuurlijk, been there done that) en per dag maar zien wat we er van maken samen. We hebben spelletjes in huis, kunnen lekker gaan wandelen, de speeltuin in, komt wel goed. Maar holy moly I was wrong. Herstellend zijn van corona, dus sneller moe zijn en hoofdpijn hebben en thuis werken met twee kids van vijf en twee jaar is gewoon eigenlijk niet te doen. Hoe lief ze ook zijn en goed hun best doen mama te helpen.

Een aantal weken geleden werd ik benaderd door een collega of ik samen met mijn gezin mee wilde doen aan een kerst filmpje voor het bedrijf Logicx Mobiliteit BV, waar ik inmiddels al zo'n 7,5 jaar werk. Dit vonden wij meteen super leuk en we zeiden volmondig JA! Nuchter zoals we zijn dachten we, we zien wel hoe het gaat en of het een leuk filmpje wordt.

Al jaren denk ik eraan om blogs te gaan schrijven en meer foto's te delen met andere mensen, buiten om mijn familie en vrienden want zij kennen je inmiddels, je ups en downs.