een tattoo bij een moeder, namen van de kinderen of totaal iets anders.

met 2 kleine kinderen bestaat het leven als thuisblijfmoeder uit het maken van eten het verschonen ,troosten,leren,voorlezen , spelen , badderen enz.

Een post-patum depressie en een angststoornis luidt de diagnose om mevrouw maandag de bevalling op te wekken en te starten met medicatie. De woorden werden alweer 10 maanden geleden uitgesproken maar ik herinner me het nog als de dag van gister. Maar hoe vertel je je naasten dat je psygisch in de war bent, zullen ze het wel begrijpen? Willen ze het wel begrijpen?

"Geef jij nogsteeds voeding?" en "wanneer ben je van plan over te gaan op normale voeding?" zijn twee vragen die je als langdurige borstvoedingsmoeder toch vaak over je heen krijgt. Het lijkt wel of de mensen  de term borstvoeding en het geven daarvan steeds meer taboe vinden. Hallo mensen , we leven in 2013 hoor. Het wword BORSTVOEDING mag je gewoon zeggen, er is niks engs aan en er gebeurd heus niks als je het zegt. En er is toch niks fijners als je kleintje de beste start geven die er is. Zolang de mogelijkheid er is om de band tussen jou en je kind superhecht te houden en je je kind daarbij ook nog een supervoeding geeft dan doe je dat toch als moeder zijnde. en dan zeg ik niet dat kunstvoeding slecht is , maar je hebt tegenwoordig zoveel soorten kunstvoeding dat het kiezen een hel is. De eerste heb ik flesgevoed grootgebracht, superfijn dat het er is als borstvoeding niet gaat.