Zoals je misschien begrijpt was ik redelijk in paniek nadat ik hoorde dat onze dochter zo groot en zwaar geschat werd. Ik was al 40+ weken zwanger en hierop totaal onvoorbereid. Ik wilde haar eigenlijk maar zo snel mogelijk geboren laten worden, en ik overwoog zelfs een keizersnede. Heftig, hoe je je kan laten leiden door schattingen en daar zo bang van kan worden. Is dat een fout van het ziekenhuis? Nee, vind ik niet. Ik ben heel blij voor de openheid en ik bereid me er liever misschien onnodig op voor, dan dat het een verrassing is. Maar dat is echt persoonlijk, dit voelde voor mij toen zo. Ik wist dat het ziekenhuis er rekening mee hield dat mijn baby groot kon zijn en daar waren zij op voorbereid. Ik vond dat een fijne gedachte.

Mijn zwangerschap verliep bijzonder goed: ik was in het begin wel wat misselijk maar na 10-11 weken was dit gelukkig voorbij. Ik vond het heerlijk om mijn meisje bij me te dragen en dagelijks haar liefdevolle doch harde trapjes in mijn buik te voelen.