Gisteren zat ik met mijn jongste dochter van vier, aan tafel bij opa en oma. "Waar is papa?" vroeg opa haar. "Papa is bij het werk." was haar antwoord. "Heeft hij dan geen vakantie net als jij?" "Nee opa, papa moet toch centjes verdienen!" Opa snapte er in haar ogen blijkbaar niets van.

Vroeger leerde je het van je ouders, nu leer je het je kinderen. Samen delen.  Het heeft met eerlijkheid te maken, met respect voor elkaar, elkaar iets gunnen en iets voor elkaar over hebben. In dat kader is onze maatschappij met werkende vaders en moeders, best een nadere beschouwing waard.

Als je hoort dat 65% van het ziekteverzuim binnen organisaties, psychisch verzuim betreft, schrik je toch even. Bij organisaties waar vrijwel alleen vrouwen werken, ligt dit percentage zelfs op 80%. Onder hen veel moeders met problemen die vaak aan de combinatie werk/privé gerelateerd zijn. Voor je het weet heb je veel te veel op je bordje en meld je je ziek door een burn-out.

Drie keer heb ik zwanger mogen zijn en drie keer heb ik er enorm van genoten! Nu ben ik wel een van die bevoorrechte moeders die vrijwel geen zwangerschapskwalen ervaren hebben. Met een hele lichte misselijkheid gedurende de eerste weken en het een keer per nacht wakker worden voor een sanitair bezoek in de laatste zwangerschapsweken, hielden mijn zwangerschapsongemakken wel op.

Bert Visscher Net terug van een weekje kamperen met mijn drie dochters, vind ik daarin mijn inspiratie voor dit blog. Manlief gaat nooit mee, want hij houdt in het geheel niet van het primitieve van het campingleven. Douchen met je slippers aan, met een wc-rol onder de arm naar het toilet, pijn in je onderrug van het liggen op zo’n selfinflating matje, koken in een “keuken” van een halve vierkante meter, hele dagen in de kijker van je mede-kampeerders.

Zelf ben ik erg enthousiast over Het Nieuwe Werken. Al begrijp ik dat er in veel organisaties best wat hobbels te nemen zijn voordat het kan werken. Onlangs hoorde ik over een organisatie die een groot deel van zijn vestigingen moest sluiten vanwege de crisis. De werknemers werden niet figuurlijk maar letterlijk naar huis gestuurd. Om voortaan van daaruit te werken. Het Nieuwe Werken dus, min of meer gedwongen door de huidige tijd. Geweldig dat deze mensen hun baan nu niet hoefden te verliezen!

Laatst werd er bijna een heel katern van het NRC besteed aan het verschil tussen de sexen. Worden jongens nou stoer en mannelijk, en meisjes zorgzaam en vrouwelijk, door de cultuur waarbinnen ze worden opgevoed en opgroeien? Of is het iets wat in de genen van de mannelijke danwel de vrouwelijke soort zit?