In een eerdere blog schreef ik dat ik nog een kindje wilde, maar niet lang erna zaten mijn hoofd en hart toch op 1 lijn, geen baby's meer. 

Ik ben 31 jaar en ruim 14 jaar samen ( bijna 8 jaar getrouwd) met mijn man. We hebben samen 2 kinderen, zoon Jaron van 7 jaar en dochter Elisa van bijna 4 jaar ( foto). Nadat Elisa is geboren waren mijn man en ik het erover eens dat we tevreden waren en geen kinderen meer zouden krijgen en heb ik een Mirena spiraal genomen maar nu begint mijn biologische klok weer te tikken, sterker nog ik wil er nog twee. Ik weet ook dat dit financieel niet handig is en dat we dan zeker moeten gaan verhuizen dus mijn verstand heb ik nog maar mijn hart zit echt in de weg. Mijn man wil zeker geen kinderen meer en dat heeft hij ook recent nog gezegd, hij weet ook dat ik graag wel nog kinderen wil. Mijn man zegt dat ik tevreden moet zijn met twee gezonde kinderen, er zijn zoveel mensen die geen kinderen kunnen krijgen. Ik ben ook happy met mijn "koningskoppel" maar ik wil echt zo graag nog twee kinderen. Ben ik de enige die hier last van heeft?

Ik heb ons eerste kind nooit borstvoeding gegeven en omdat Elisa, onze tweede en meteen ons laatste is wilde ik het toch proberen. Na een paar dagen borstvoeding gegeven te hebben had ik pijn maar ik dacht dat dit normaal was en wel over zou gaan. Helaas werd het zo erg dat mijn man een blokje om ging als ik weer moest aanleggen omdat ik letterlijk gillend en huilend en met kromme tenen borstvoeding gaf daarbij komt dat Elisa zich elk drie kwartier kwam melden. Toen Elisa 10 weken was en ze weer niet stil te krijgen was zijn we naar de dienstdoende huisarts gegaan want ik trok het niet meer, geestelijk en lichamelijk niet. Ik heb bij de huisarts mijn gedachte op tafel gegooid namelijk dat ik wel voldoende borstvoeding had maar niet voedzaam genoeg. Volgens de huisarts moest ik doorzetten en was het niet mogelijk wat ik vertelde. Ik heb het nog 1 week volgehouden tot een zondagavond, Elisa begon weer te huilen, echt hartverscheurend maar ik kon echt niet meer. Ik heb mijn man gevraagd een fles te maken en na in het totaal 500 CC was onze dochter tevreden en heeft ze voor het eerst door geslapen. Ik ben toen Cold Turkey gestopt met de borstvoeding. Vanaf de dag erop kreeg Elisa normale flessen en kwam ze wel één of twee keer per nacht maar ze was wel tevreden. Ze had dus wel al die tijd honger en ik heb dus onbewust Elisa uitgehongerd. Nu zijn we ruim 3 jaar verder en heb ik een vrolijke dochter met soms een heksenfase maar ik voel me nog steeds schuldig. Mijn omgeving zegt dat ik het moet vergeten en geen schuldgevoel moet hebben maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik schrijf zo nu en dan een gedicht maar een blog is iets andere koek. Ik heb weleens een stukje geschreven op een site over baby's waar ik en account heb aangemaakt toen ik zwanger was en een open sollicitatiemail maar dit is even lastiger vind ik. Wie ben ik? Ik ben Masja Bollgehn en moeder van twee kinderen. In 2007 ben ik getrouwd. Sinds juni 2013 heb ik geen baan meer, na 11,5 jaar gewerkt te hebben in dezelfde supermarkt was ik genoodzaakt te vertrekken. Nu heb ik natuurlijk inmiddels vele sollicitaties de deur uit gedaan maar alleen afwijzingen gehad of helemaal geen reactie. Het ergste van die afwijzingen vind ik dat zij niet eerlijk zijn, er word geen eerlijke reden gegeven waarom men mij afwijst. Laatst had ik gesolliciteerd bij de Kruidvat en men vroeg minimaal 2 jaar werkervaring in de detailhandel maar ik ben afgewezen met mijn 11,5 jaar werkervaring in de detailhandel en welke reden gaf men op; Wij zoeken iemand met meer werkervaring. Mijn afwijzing van de Jumbo; Wij zoeken iemand met meer recent werkervaring. Toen ik de Jumbo belde voor uitleg kreeg ik te horen dat het een standaard afwijsmail was maar dat ze eigenlijk alleen opzoek waren naar scholieren. Met andere woorden ik ben te oud met mijn 30 lentes. Ik begrijp dat bedrijven jonge krachten willen hebben omdat deze goedkoper zijn maar ik merk wel dat er toch veel leeftijdsdiscriminatie plaatsvind en omdat je voor discriminatie een klacht kan dienen, aangifte kan doen en misschien zelfs een rechtszaak aan kan spannen zullen de werkgevers niet ronduit zeggen; Sorry mevrouw/ meneer, u bent te oud om hier te mogen werken. In plaats van dat men eerlijk is krijg je behalve een afwijzing ook nog leugens; Geen plaats, geen genoeg werk ervaring, u heeft geen genoeg punten behaald op het eerste sollicitatiegesprek. Tegenwoordig worden er ook minimaal MBO diploma's gevraagd als je alleen al als cassieré aan de slag wilt maar een diploma wilt niet zeggen dat je betrouwbaar bent, collegiaal bent of dat je geen lange vingers hebt. Ik heb trouwens in 2013 wel een opleiding afgerond hoor maar omdat ik geen rijbewijs hebt is de kans erg klein dat ik aan de slag kan in de tak van zorg waar ik mijn certificaat voor heb gehaald; piëteitsvolle verzorging van overledene of afleggen genoemd in de volksmond. Ik blijf solliciteren maar de moed zakt in mijn schoenen en vast niet alleen bij mij.