Ik heb me lang schuldig gevoeld omdat ik geen borstvoeding heb gegeven. Wel geprobeerd, maar ik had er de energie niet voor en Dunya kon niet goed vasthouden. Dan liet ze los, ging ze huilen en ik was heel gespannen in die tijd. Kolven ging ook niet zo makkelijk: 45 minuten kolven en ik had 20 cc. Met een elektrische kolf. Dat vond ik zo frustrerend. En toen maar volledig flesvoeding gaan geven. Maar ze is nu een heel gelukkig kind van zeven jaar. Iedere moeder wil het beste voor haar kind en die dokter had er ook beter op moeten letten. Gewoon volhouden vind ik geen eerlijk advies. Je doet je best en je hebt uiteindelijk naar je gevoel geluisterd. Goed gedaan dus! Schuldgevoelens zijn onterecht en voegen niks toe.

Heeft je dochter erg geel gezien de eerste dagen/week? Dat zou dan een singaal geweest kunnen zijn dat je niet de juiste voeding gaf. Ja ze had honger dat blijkt maar zoals Trijntjeh ook al zegt je moet je niet schuldig voelen. Je zit onder de hormonen en wilt het beste voor je kind. Als je daar dan niet de juiste begeleiding krijgt heb je echt pech. Ik was heel onzeker in de eerste week en ze hebben verteld dat ik het goed deed en ik kan wel nog meer vertellen wat ze probeerde om me wel te laten voeden maar ik ben toch met 10 dagen gestopt omdat ik het niet vertrouwde. Ook mijn zoontje heeft honger gehad zeker de eerste 3 dagen in het ziekenhuis. Toen ik hem ging bij voeden met kv ging het beter en trok zijn kleur bij. Bijna heel babyzorg nl is pro bv en zeg dan maar eens nee (met al die hormonen in je lijf). Ik heb me ook schuldig gevoeld omdat ik stopte maar wat ben ik boos geweest op het ziekenhuis omdat ze zo pro bv zijn en niet naar de moeder en kind keken. Het is echt niet zo dat alle vrouwen/mama's goed kunnen voeden. Laat het los je kunt er niets meer aan veranderen, hooguit andere moeders tips geven en hun vertellen dat het niet hun schuld is en dat ze moeten luisteren naar hun gevoel en niet naar een huisarts die niet echt door vraagt. Het heeft mij rust gegeven toen ik het los liet.

Niet doen! Stoppen met schuldig voelen. Makkelijk gezegd, dat weet ik wel. Maar je heb alles gedaan wat in je zat om het te laten slagen. Iets wat jij wilde omdat jij vond dat dat het beste was voor je baby. Het is niet gelukt. Jammer. Maar je hebt niet gefaald. Ze had misschien honger, maar misschien was ze een hongerige baby? Als ze echt uitgehongerd was, was dat echt wel gesignaleerd met oog op gewicht. Laat het los, en wel zo snel mogelijk. Je wilt toch niet dat het mislukken van de borstvoeding centraal staat in de herinnering die je hebt aan de babytijd van je kleintje? En ik weet hoe het is als het mislukt. Bij mijn eerste mislukte het ook. Tranen met tuiten heb ik gehuild. Mijn tweede heeft meer dan een jaar lang b.v gehad. Ik heb me wel eens schuldig gevoeld dat zij het wel kreeg en grote zus het niet had gekregen. Moeders kunnen zich altijd wel ergens schuldig om voelen. Maar heel vaak onterecht. Zo ook in jouw geval. Je hebt gedaan wat je kon PUNT. Digi knuffel van mij voor jou ;)