Dat Thomas en ik graag een tweede kindje wilden, stond al snel vast. Het moest voor ons niet lang duren; onze wens was dat Ivar maximum anderhalf jaar oud zou zijn als ons tweede kindje geboren werd. Het zou pittig worden, zowel tijdens de zwangerschap als erna, maar dat zou gewoon een kwestie van even doorbijten zijn. We willen dat de kindjes veel aan elkaar zouden hebben. Gelukkig was ik snel weer zwanger en ging zo onze wens in vervulling: een zusje of broertje voor onze liefste Ivar.

De meeste kinderen zijn bang in het donker. Dit is een fase in de ontwikkeling die meestal ook weer verdwijnt. Maar niet bij iedereen. Sommigen blijven er mee zitten of ontwikkelen deze angst opnieuw, als ze volwassen zijn. Dan krijgt deze irrationele angst een naam: nyctofobie. Het woord is samengesteld uit de Griekse woorden ‘nyx’ (nacht) en ‘phobos’ (angst/vrees).

Onder het motto "Hoe gaat het écht?"

Ik ben op 29 maart voor de eerste keer mama geworden van een lieve en prachtige zoon, Ivar. En dat in de lockdown. Het was niet evident om in deze omstandigheden een kindje op de wereld te zetten.

Op 18 maart moest ik op controle bij mijn gynaecologe. Alles zag er goed uit. Mijn baby’tje was al ingedaald en ik had al één centimeter ontsluiting, maar ze wou nog niet strippen omdat ze dat niet gunstig vond. Dat was oké voor mij, want ik had nog tien dagen te gaan voor ik de uitgerekende datum zou bereiken. Wel vroeg ze mij wanneer ik wou ingeleid worden, indien ik over de datum heen zou gaan. “2 of 6 april?” vroeg ze. Ik zei onmiddellijk dat ik absoluut nog in maart wou bevallen. Toen moest ze lachen en zei ze dat we volgende week wel zouden zien.