Het lastige besluit is eigenlijk zo genomen. Het zit niet goed, ons kindje leeft niet meer en het enigste wat ik wil is dat het er uit gaat. (Had ooit het verhaal gehoord van een collega dat haar kindje was gaan rotten dit wou ik niet, weet nog steeds niet of dit echt kon maar het idee alleen al) Als het hartje van ons kindje al met 8 weken was gestopt met kloppen en ik nu 12 weken zwanger was, dan gaat het vast niet zomaar los laten. En het moet er gewoon eigenlijk NU uit.

zo trots als ik was. Had ik al snel heel veel lieve vriendjes. vriendinnetjes familie en collegas (of naja het stond gewoon al op facebook) verteld van onze zwangerschap ruim voor we de eerste echo kregen. dat er echt mensen zeiden. Waarom vertel je dit zo vroeg?? Uhnmm waarom niet was wat ik dan antwoorde. Waarom zou ik mijn vreugde en trots niet met iedereen delen.

Oke we stoppen dus net de pil en dan??

Als kind wist ik het al. Als ze mij vroegen wat wil je later worden. Dan was mijn antwoord duidelijk. Ik word later moeder.