De weg naar onze zwangerschap.

Oke we stoppen dus net de pil en dan??

Stiekem wist ik natuurlijk al veel. Want tjah als je al zo lang weet dat je ooit mama hoopt te worden dan verdiep je,je natuurlijk. De eerste tijd niet te moeilijk doen het komt wel. Heb 10 jaar de pil geslikt en je leest overal toch over ontpillen dus ging er niet vanuit dat dat het direct raak zal zijn.

Maar maanden gingen voorbij. Elke maand weer die teleurstelling. Denk dat veel vrouwen die bezig zijn met zwanger worden dit wel herkennen. Elke maand hoop, je voelt van alles in je lichaam, gekke pijntjes in je buik,borsten noem maar op. Bij alles wat je voelt denk je ja het is gelukt. Bijna 2 jaar waren we aan het proberen toen we dan eindelijk een positieve test in handen hadden. Wat waren we blij we worden papa en mama. Of nog beter dr groeit al een kindje van ons samen in mij. We zijn papa en mama!

Snel de verloskundige gebeld afspraak gemaakt dat was lang wachten. Toen kreeg je de eerste echo pas met 12 weken. Dus dat word wachten wachten. Voelde me gelukkig op wat kleine kwaaltjes goed. En was helemaal in de wolken. Ik kon de hele wereld wel aan teminste dat dacht ik.