Het begin... de weg naar ons leven samen

Als kind wist ik het al. Als ze mij vroegen wat wil je later worden. Dan was mijn antwoord duidelijk. Ik word later moeder.

Als meisje van 12 wist ik dit dan ook echt al zeker. Ik wacht niet tot ik "oud" ben, ik word jong moeder. Ook wist ik al snel hoe ik t niet wou. Mijn zus werd alleenstaaande tienermoeder. Dat wou ik niet. Ik wou eerst een goede relatie een huisje en werk.

Studeren wou ik wel maar door mijn (lage) niveau zou het geen wat ik wou een hele klus zijn. Een klus die jaren zou duren. Daar zag ik het nut niet van in. Want ik zou jong mama worden en er voor mn kindjes zijn. (Dom, ja misschien.. die studie was misschien best handig geweest de kindjes worden ook groot)

Maar goed nu werk ik in een winkel bijna 10 jaar al weer. En door hard werken heb ik me nu dan toch echt wel opgewerkt naar leidinggevende trots ben ik daar echt wel op 

Na een lange relatie met een harde break up was ik 20 toen ik mn man leerde kennen. Lastige was alleen dat hij niet om de hoek woonde. Dit maakte dat we besloten na een half jaar al samen te gaan wonen tja waarom ook niet. We waren gelukkig waarom niet. Hij had al een woning. Ik woonde thuis. Tja deze stap is niet moeilijk. Behalve dan dat ik alles achter liet. Maar het voelde goed. Zoo goed dat we al snel over kindjes begonnen. Nja eig was dat een van de eerste dingen die ik hem vroeg. "Wil je ooit kinderen!". Maar nu werd het serieus. zo serieus dat hij op een dag vroeg "wanneer stop je met de pil". Die stap was ook zo gemaakt NU!

Ik ga schrijven over de weg naar mn zwangerschap. En daarna.. Zal niet elke dag zijn maar zal mn best doen.

Ook ga ik schrijven over moederschap. Is het nu wat ik er van verwacht had vroeger toen ik zeker wist dat ik t leukste gezinnetje ooit zou krijgen. Ik dacht dat ik de perfecte moeder zou worden. De realiteit is anders. Het is soms echt zwaar. Nu weet ik. Ik ben een goed genoeg mama