Ik zit nu met mijn toeter op de bank. Aan de ene kant ben ik er al helemaal klaar voor. Het is nog veel te vroeg, maar de kleine mag (beter van niet) wel komen. Mooi tegenstrijdig he?!! Ik heb erg veel zin om haar te zien en lekker te knuffelen, maar ik ben vooral ook klaar met die dikke buik. Vandaag merkte ik zelfs dat bukken lastig wordt.

Hoe leuk is het als je kleintje weer iets nieuws ontwikkelt. Al is het nog zoiets kleins of onbenulligs. Ik vind het zo bijzonder. Ik ben dan natuurlijk ook heel trots op mijn zoontje.