De minuten gaan langzaam voorbij en eindelijk stap ik samen met mijn man in de auto om op weg te gaan naar het Isala ziekenhuis te Zwolle. De weg er naar toe voel ik me anders alsof mijn hele lijf wil zeggen; 'dit is echt niet goed'! Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis meld ik me eerst aan om me in te laten inschrijven. Ik ben namelijk nog nooit in het Isala ziekenhuis geweest. Na de gelukte inschrijving krijg ik een uitgeprint blaadje met daarop mijn afspraak. Totdat ik goed kijk.. namelijk afspraken. Mijn voorgevoel begint steeds meer te kloppen. Drie afspraken heb je niet zo maar, dan moeten er van alles worden onderzocht. We lopen samen naar de afdeling gynaecologie en nemen daar plaats in de wachtruimte. Dat wachten.. het lijkt echt eeuwen te duren en zelf zou ik willen dat ze mij meteen vertellen wat er aan de hand is. Toch snapt mijn realistische kant dat dit niet zo werkt. Op de wachtkamer zelf is niets op te merken, wel word ik geconfronteerd met andere zwangere dames die blij zijn en waarbij alles goed gaat. Dat doet me die ochtend een beetje pijn.

Why rampenweekend? Na het slechte nieuws op zaterdagochtend, het geduld wat van mij werd gevraagd, kon ik alleen maar huilen. Soms werden mij emoties overmand door rampscenario's die door mijn hoofd gingen. De dagen leken voor mij een eeuwigheid te duren en ik leefde in enorme spanning, het was soms een soort bubbel. Ondanks de lieve woorden van iedereen, lukte het niemand echt om mij gerust te stellen. Behalve mijn man, hij is steeds mijn steun en toeverlaat geweest. Gaf me rust door te zeggen 'wij gaan ook dit samen aan'. Hij was de schouder als ik weer moest huilen of het even niet begreep..

Op dinsdag 9 oktober mocht ik de kinderen uit mijn groep 7/8 eindelijk vertellen dat ik zwanger ben! Ik deed dat niet zomaar. Ik maakte voor de kinderen een rebus die ze moesten oplossen. De reacties waren heel bijzonder, van ongeloof tot blijdschap! Daarna ook tranen van verdriet bij de meiden uit groep 8. Ze realiseerde zich dat ik het einde van het jaar niet zou meedraaien. Ze hadden zo gehoopt op om samen met mij de musical te oefenen, de IEP te maken en noem maar op. 

In mijn vorige blog schreef ik over onze wens en de positieve test! Wat een geluk. Inmiddels zitten we op 11 weken en ziet alles er goed uit. Natuurlijk heb ik de afgelopen weken na kunnen denken hoe ik het aan iedereen ga vertellen. Een paar avonden rondstruinen op pinterest doet wonderen, je komt daar diverse ideeën tegen.

Wat was deze zomervakantie toch heerlijk! Prachtig weer en lekker doen waar je zelf zin in hebt. En wat hebben we toch een geluk met zo'n lange vakantie. In week 5 van de zomervakantie begon het al te kriebelen. Wat voor thema ga ik dit jaar gebruiken in mijn klas? Waar wil ik zelf aan werken dit jaar? Ik struin internet af om op zoek te gaan naar nieuwe ideeën voor een thema in de klas. Ik geniet daar ontzettend van en het werkt heel ontspannen. Als ik een idee vind dan moet ik echt het gevoel hebben van Yes! Dit wordt het! 

Vaderdag roept bij mij altijd een akelig gevoel op.. Ik krijg er stress van ;)! Ieder jaar doe ik mijn uiterste best om iets leuks te bedenken om te geven met Vaderdag. Oh oh, wat is het ontzettend lastig om iets leuks te vinden voor de vaders met een klein budget. Er zijn de laatste jaren al zoveel ideeën voorbijgekomen..maar vaak dezelfde. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik de laatste weken te weinig creativiteit heb om zelf iets te bedenken. 

Volgende week 17 april start de eindtoets van groep 8! Gelukkig kunnen we tegenwoordig kiezen uit 3 verschillende eindtoetsen; Cito, de IEP en Route8. Binnen onze stichting hebben we gekozen voor de IEP eindtoets. Wat mij betreft de beste keus die je als school of stichting kunt maken. De IEP eindtoets duurt namelijk maar 2 ochtenden in plaats van 3! De kinderen werken in één boekje per dag en mogen in het boekje schrijven, een groot voordeel wat mij betreft. De boekjes zien er ook nog een aantrekkelijk uit!