Het is inmiddels weer een hele tijd geleden dat ik hier iets heb geplaatst. Voor als je het nog niet gelezen hebt in het verleden, het exacte verhaal over de neardrowning staat ergens in mijn profiel.Ik schrijf af en toe iets over hoe mijn leven er sindsdien uitziet.

Vanmorgen bij de POH-GGZ geweest en eigenlijk een best prettig gesprek gehad. We kenden elkaar nog niet, daarom namen we even de afgelopen anderhalf jaar door. Best wat eigenlijk! 

Ik was per eind mei hersteld gemeld en op zoek naar werk. De eerste 2 maanden niet tegen een leuke en passende vacature aangelopen. Maar ik was dan ook onwijs zoekende in welke weg ik zou inslaan. In eerste instantie wilde ik de productie in, zodat ik mijn opleiding kon afmaken en zodra die klaar is, naar een functie solliciteren die bij mijn opleiding past. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan: de meeste productiebanen zijn in ploegendienst en dat kan ik helaas niet. Mijn man werkt met storingsdiensten. Het kan niet zo zijn dat ik om bijvoorbeeld 5 uur in de ochtend al aan het werk ben, mijn man een storing krijgt en daarom de kinderen alleen thuis zijn. Dat gaat gewoonweg niet. Ook niet als hij moet overwerken en ik een late dienst heb en de kinderen dus niet opgehaald kunnen worden van de opvang. Dus productiewerk in de dagdienst it is. Noouuuu, dat valt dus niet mee! Die zijn niet te vinden en als ze er al zijn, willen ze fulltimers of ben ik niet geschikt….

Vandaag een jaar geleden kregen we de schrik van ons leven. Op dat moment doe je wat je moet doen, maar wat waren de  gevolgen van de bijna-verdrinking heftig….