Wij vragen het ons bij Joyn DayCare geregeld af: “Wat als...?” Zal de kinderopvang geautomatiseerd worden? Zullen er naast pedagogisch medewerkers ook robots op de groepen staan? Wordt kinderopvang voor ieder kind vanaf 3 jaar verplicht? Wie zal het zeggen... Er zijn tal van scenario’s mogelijk en het is extra leuk om hier samen met jullie over na te denken. Deel jouw toekomstbeeld met ons! Dan schrijven wij er een leuke blog over.

Het geluk van moeder zijn is overweldigend. Het rennen en vliegen is officieel begonnen. Natuurlijk ben je compleet gek op je kind(eren) maar het is ook gewoon keihard werken. Time management, om ervoor te zorgen dat alles reilt en zeilt. Wij vinden het belangrijk dat alle mama’s van Nederland ook af en toe even een stapje terug mogen doen. Tijd voor jezelf is belangrijk! Daarom deze 5 tips voor jou:

Vaak worden we er pas attent op gemaakt als kinderen naar de basisschool gaan. Maar eigenlijk begint het al bij de kinderopvang. Belangrijk dus dat je als ouder goed contact hebt met de pedagogisch medewerkers op de groep. Maar ook dat je je als ouder betrokken voelt en dat je betrokkenheid toont. Alleen de medewerkers en ouders ervaren dat die samenwerking vaak nog niet zo eenvoudig is. Waar ligt dat aan? Vinden ouders het niet belangrijk? Of zijn de overdrachten aan het begin en einde van de dag misschien niet zo handig?

Natuurlijk heb je vertrouwen in de pedagogisch medewerkers. Je hebt de kinderopvang organisatie en locatie met zorg uitgezocht want je wil het beste voor je kind. Maar toch. Het gaat allemaal zo snel voorbij. Voor je het weet zijn ze uit de luiers, wat overigens voor veel ouders een hele fijne ontwikkeling is. Maar wat nou als ze haar eerste woordjes zegt of haar eerste stapje zet. En jij bent er nét even niet bij.

Welke normen en waarden geef je je kindje mee? Wat vind je belangrijk? Hoe wil je dat je kindje zich ontwikkelt en wie zijn daar eigenlijk bij betrokken?

De kinderopvang lijkt tegenwoordig niet meer zo hip als vroeger. Er is weinig positief nieuws te melden en enthousiaste ouders met lange wachtrijen zijn allang verleden tijd. Natuurlijk heeft dat ook financiële redenen. Maar wij vragen ons af; is kinderopvang een gedwongen oplossing geworden voor veel ouders? Of kiezen we er bewust voor?

Herken je dat? Je brengt je kindje voor het eerst weg naar het kinderdagverblijf. Vol trots geef je zijn tasje af aan de pedagogisch medewerker en neem je het dagritme nog even door... Maar dan is het tijd om de opvang te verlaten en na een lange tijd weer aan het werk te gaan. Natuurlijk heeft je kleine al even mogen wennen en dat ging hartstikke goed. Maar op het moment dat je de deur achter je sluit hoor je een opkomend gehuil door de muren heen komen. Hartverscheurend, maar als ouder wil je je niet laten kennen en vertrek je snel naar de auto. Eenmaal achter het stuur gekropen komt er een schuldgevoel dat niet zomaar weg te nemen is. Je bedenkt je in een paar seconden; "Waarom wilde ik ook alweer gaan werken na de zwangerschap? Waarom laat ik mijn kleine nu achter? Misschien krijgt hij wel niet genoeg te eten? Of laten ze hem huilen en is hij ontroostbaar zonder mama?" Onzin natuurlijk, maar toch... Iedere ouder wilt het beste voor zijn of haar eigen kind. En dus bel je zodra je op je werk bent nog even met de pedagogisch medewerker van de groep om te vragen hoe het ermee gaat. Al snel blijkt dat nadat je was vertrokken de flesvoeding er eenvoudig in ging en dat je kindje inmiddels heerlijk ligt te slapen. Na een aantal geruststellende woorden leg je je telefoon opzij en kun je aan de slag. Natuurlijk kun je eigenlijk niet wachten totdat de dag weer voorbij is zodat je je kleine weer in je armen kan nemen. Misschien dat je je morgen al wat minder druk maakt...