Wat een speelgoed! Als ik binnenkom in ons huis zie ik gelijk die berg met speelgoed. Nou ja...berg. Dat is wat overdreven, maar er staat wel heel veel speelgoed. Nu koop ik niet eens zo veel tussendoor voor mijn dochter, maar toch. Alleen met haar verjaardag en met Sinterklaas krijgt ze cadeautjes. Van ons, van de beide opa's en oma's en van nog wat mensen. Nu heeft ze onlangs een zusje gekregen en ook toen namen veel mensen wat mee. Dat vond ze zo leuk en ik ook trouwens. Het enige is dat ik op zoek ben naar slimme ideetjes om hier enige orde in aan te brengen. Wie heeft slimme tips? Ik heb het in bakken gedaan, maar aan het eind van de dag zijn de bakken weer door elkaar gegooid en kan ik weer overnieuw beginnen met sorteren. Dat geeft enorm veel voldoening.

Trouw ben ik begonnen met het geven van borstvoeding net na de geboorte van ons kleintje. Deze bleek echter niet goed op gang te komen. De onzekerheid nam toe, nadat ze al snel veel geboortegewicht verloor. De kraamzorg adviseerde in combinatie met de verkoslundige om te kolven. Op die manier zou zichtbaar worden hoeveel ons kleintje daadwerkelijk binnen krijgt. Zo gezegd, zo gedaan. En ja...geen wonder dat ze gewicht ging verliezen. Ik maakte blijkbaar niet genoeg aan.

Op steeds meer plekken wordt gevraagd aan me: "Hoe is het? Wanneer ben je ook al weer uitgerekend?" Als ik aangeef dat ik inmiddels een paar dagen 'overtijd' ben, komt de volgende vraag: "Ben je het nog niet zat?" Hier geef ik steevast hetzelfde antwoord steeds op: "Nee, hoor. Het gaat het goed met me. Ik ben het nog niet zat".

Men zegt: de laatste loodjes wegen het zwaarst. Dat zou voor alles gelden, maar ook voor het voldragen van een zwangerschap. In de praktijk betekent dit dus wanneer je aan het eind van je zwangerschap zit, je de moeilijkste periode aan het volbrengen bent. Zelf merk ik hier niet zo veel van gelukkig. Ondanks lichamelijk ongemakken is mijn energieniveau nog hoog en kan ik nog genieten van de spruit die hier al rond loopt. Dit kan in 'alle rust'. Wat het wel is, is dat je nieuwsgierig wordt naar de baby in je buik. Hoe zal hij zijn? Lijkt het op zijn zusje? Hoe ziet het leven er uit met twee kinderen? Bij mij overheerst voornamelijk de nieuwsgierigheid die je doet aftellen tot het eind dan het ongemak als het minder mobiel zijn.