Overtijd lopen

Op steeds meer plekken wordt gevraagd aan me: "Hoe is het? Wanneer ben je ook al weer uitgerekend?" Als ik aangeef dat ik inmiddels een paar dagen 'overtijd' ben, komt de volgende vraag: "Ben je het nog niet zat?" Hier geef ik steevast hetzelfde antwoord steeds op: "Nee, hoor. Het gaat het goed met me. Ik ben het nog niet zat".

Ik ben uiteraard heel nieuwsgierig, maar dat ik het zat ben: nee. Zolang ik me goed voel en ik me nog goed kan bewegen, ben ik het nog niet zat. Ik kan nu nog gaan en staan waar ik wil; dat zal straks anders zijn, besef ik me.

Daarom: nu nog maar even genieten van alle kleine en grote dingen in het leven. Straks zal het wat beperkter zijn wanneer je kindje nog een baby is. Uiteraard kijk ik erg naar deze tijd uit. Een tijd om samen als gezin van te genieten. Samen ook met mijn dochter. Ook daar ben ik nieuwsgierig naar. Hoe zal zij reageren? Hoe reageren de kinderen op elkaar? Oei...wat ben ik benieuwd!

Iedereen bedankt voor de belangstelling, maar ik ben het nog niet zat ;)! Voor ik het weet, hoop ik ons kindje in mijn armen te hebben.