Het is laat in de avond. Ik voel wat rommelen, maar of dat “het echte werk” was wist ik niet. Het was de eerste keer dat ik zou gaan bevallen dus hoe het zou voelen als het zou beginnen wist ik natuurlijk niet. De “weeën” waren in ieder geval sterk genoeg om me wakker te houden. Totdat ik wakker werd de volgende ochtend zonder dat er wat was gebeurd. 

Nadat mijn ouders op de hoogte waren van het nieuws is mijn moeder direct zonder mij wat te laten weten alles gaan regelen wat er te regelen viel. Tot op de dag van vandaag vind ik het nog steeds jammer dat zij namens mij zo goed als alle keuzes heeft gemaakt tot betrekking mijn zwangerschap. Het was toch mijn zwangerschap en ik snap best ik was jong en wist niet wat ik allemaal moest doen, maar om het allemaal voor mij te regelen en te zeggen van '' Ik heb een verloskundige praktijk voor je uitgezocht en dan is je afspraak.'' vond ik persoonlijk een beetje ver gaan. Het ging toch nou eenmaal over mij. 

Mijn ouders reageerde erg nuchter op het nieuws. Ze waren heel geruststellend van het komt wel goed allemaal. Wij kunnen dit wel. Mijn vader had wel wat tijd nodig om het te verwerken en wist een aantal dagen niet zo goed wat hij moest zeggen dus hij zei maar niks. Na 3 dagen ongeveer was hij aan het idee gewend en gingen we door met het leven zoals het altijd bij ons thuis ging. Over de reacties van de vaders kant ga ik niks vertellen. Ik was er ten eerste niet bij toen hij het vertelde en ten tweede zijn wij niet meer bij elkaar dus vind dat ook niet echt fijn om nog over te hebben. 

We waren gebleven bij het gedeelte dat het aan de toekomstige papa verteld moest worden. Hij stond beetje door de winkel te kijken in de Hema. Ik kwam de wc uit en hij vraagt meteen “En?” Ik kon niks zeggen. Ik had de test terug gedaan in de verpakking zodat hij minder zou opvallen als we door de winkel liepen. Ik duwde de test in zijn hand. Hij vraagt nogmaals wat de uitslag van de test is. Het enige wat ik kon zeggen was “kijk maar”. Waarop hij heel logisch antwoord dat gaat niet we zijn de winkel nog niet uit. 

Augustus 2018. 16 jaar. Net geslaagd voor de middelbare school. Kom je er achter al zo’n 2 maanden zwanger te zijn. Dan zou je denken. “Na 2 maanden niet ongesteld zou je er toch wel een idee hebben.” Nou nee ik niet. Het was mijn (toen) vriendje die vond dat ik maar even een testje moest gaan doen.