16 jaar en een positieve zwangerschapstest

We waren gebleven bij het gedeelte dat het aan de toekomstige papa verteld moest worden. Hij stond beetje door de winkel te kijken in de Hema. Ik kwam de wc uit en hij vraagt meteen “En?” Ik kon niks zeggen. Ik had de test terug gedaan in de verpakking zodat hij minder zou opvallen als we door de winkel liepen. Ik duwde de test in zijn hand. Hij vraagt nogmaals wat de uitslag van de test is. Het enige wat ik kon zeggen was “kijk maar”. Waarop hij heel logisch antwoord dat gaat niet we zijn de winkel nog niet uit. 

Hierna word het allemaal een beetje wazig voor mij. Ik kan me niet meer goed herinneren wat er daarna is gebeurd. Het enige wat ik me nog kan herinneren is dat we weg liepen van de winkel straat naar onze fietsen en dat hij daar de test heeft bekeken. 

Wij zijn naar een rustig plekje gegaan buiten waar weinig mensen komen. We zaten daar op het bankje in stilte om het even te laten bezinken. Tot hij vroeg wat wil je doen met de baby? Ik gaf meteen aan houden. Ik kan het niet over mn hart verkrijgen om het weg te laten halen. Het was voor mij nu verantwoordelijkheid nemen voor de acties. Gelukkig was de papa een heel grote steun en gaf hij aan ik laat de beslissing bij jou en sta achter jouw beslissing wat die ook mag zijn. Dat was voor mij het beste wat ik kon horen op dat moment. 

Dat word dus ouders inlichten!