Bevallen op 17-jarige leeftijd

Het is laat in de avond. Ik voel wat rommelen, maar of dat “het echte werk” was wist ik niet. Het was de eerste keer dat ik zou gaan bevallen dus hoe het zou voelen als het zou beginnen wist ik natuurlijk niet. De “weeën” waren in ieder geval sterk genoeg om me wakker te houden. Totdat ik wakker werd de volgende ochtend zonder dat er wat was gebeurd. 

Half 1 ‘s middags. Weer dat zelfde gevoel als de nacht ervoor. Zelf vanaf moment 1 heilig van overtuigd dat ik op 11 april mijn kindje zou ontmoeten. Dus ik denk ‘Dit is weer vals alarm. Ik ben de moeder dus ik weet wel wanneer mijn kindje komt’. Ook al dacht ik de avond ervoor nog dat het toen ging gebeuren. 

Ik vertel de vader van mijn kindje dat ik weer gerommel voel en hij belt zijn werk af om er bij te kunnen blijven mocht het toch het echte werk zijn. Mijn moeder dacht dat biet het echte werk was en dat het weer weg zou zakken, want net als ik was zij er heilig van overtuigd dat de baby op de 11e zou komen. 

Ik ging toch maar een stuk wandelen met de vader van de baby. Ik was 10 dagen over tijd en was er goed klaar mee. ‘Dan toch maar op de 10e dacht ik’. Toch wel jammer ik had de 11e zo veel specialer gevonden wegens omstandigheden in mijn leven. 

Na een kwartier wandelen kwamen we thuis en mijn moeder had er ook maar aan toegegeven en was mijn weeën gaan timen. Na een aantal uur weeën timen de verloskundige gebeld, omdat er niet echt voortgang in leek te zitten. Ik kan me niet meer herinneren hoe laat de verpleegkundige er was aangezien ik best al wel veel pijn had. Mijn vliezen waren ook nog niet gebroken. Dus wij dachten we wachten nog even rustig af. Ik had 2cm ontsluiting, maar omdat de weeën best heftig waren en ik best jong was zijn de verloskundigen wel gebleven. (Ik had 2 verloskundigen) Het kon vanwege mijn leeftijd best rap gaan. Na een paar uur was ik 2cm verder dus 4cm en nog steeds geen gebroken vliezen. Nog een uurtje wachten verloskundige checkt weer en nog steeds geen verandering…

Ondertussen was het al na 12e en dus 11 april zoals ik had voorspeld! Ik was ook al langer bezig met deze baby eruit te krijgen dan 1 van mij verloskundigen had voorspeld. Die had gezegd ‘Gezien jouw leeftijd  4 uurtjes en je hebt een prachtig poppetje van 6 pond.’ 

Dus omdat het zo lang duurde en ik al zo uitgeput was hadden ze besloten nog 2 checks en anders naar het ziekenhuis. (Ik wilde graag thuis bevallen). Nou ondertussen 1ste check voor we naar het ziekenhuis gingen en 3de check in totaal. Nog steeds 4cm en de verloskundige heeft die check mijn vliezen voor mij gebroken om te kijken of het bevorderlijk zou zijn. We keken het nog een uurtje aan. Na een uur nog steeds 4cm. Dat was dus vlucht koffer pakken en naar het ziekenhuis. Ik heb er echt wel even om zitten huilen. Ik had geen goede ervaringen met het ziekenhuis en wilde er echt niet heen. 

Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik een verloskundige van het ziekenhuis. Mijn eigen 2 verloskundigen zaten in de wachtkamer. Ze wilde me niet alleen laten omdat ik zo jong was en als ze het konden overnemen wilde ze in de buurt zijn. De ziekenhuis verpleegkundige deed ook een check en tijdens de autorit had ik 1cm extra ontsluiting gekregen. Ook het ziekenhuis zei we kijken het een uurtje aan of de ontsluiting voortzet. En ja hoor uur later weer een cm erbij. Eindelijk zat het tempo erin. Bij de 6cm mocht ik mijn eigen verloskundigen weer terug.