Ik weet niet zo goed wat ik van plan ben om te schrijven, maar ik heb het idee dat er momenteel zoveel door mijn hoofd spookt dat ik er een soort van structuur in probeer te vinden middels het schrijven..

Ik ga al maandenlang met allerlei gevoelens en gedachten door een dag heen.. Het is niet eens zo dat het een dag goed gaat en een dag minder, maar het zijn vooral de momenten PER dag. 

Al een behoorlijke tijd heb ik geen blogs meer geplaatst en daarvoor wil ik mij allereerst excuseren. Vooral om het feit dat ik regelmatig iets plaatste en ik ook reacties kreeg met dat men nieuwsgierig was naar het vervolg. Mijn excuus dat ik er zoveel tijd tussen heb laten zitten, maar ik kwam eigenlijk tot het allermoeilijkste stuk van het bloggen, namelijk de bevalling en alles wat erna is gebeurd. 

Mijn schoonmoeder hield mijn hand vast totdat we aankwamen bij de lift. Kan me haar angstige gezicht nog zo voor de geest halen. Dat kwam natuurlijk door de angst en de onzekerheid waar zij in zouden gaan zitten totdat er nieuws van iemand zou komen over hoe de baby het maakte..

Oké, dat doet douchen kon ik dus wel vergeten. Ik mocht namelijk tot aan de keizersnee niet van het CTG af, omdat de situatie blijkbaar dusdanig slecht was.

Ondertussen babbelden mijn man en ik wat en aten we wat chippies.. We probeerden er wat rustiger onder te worden en tenslotte kon het nog wel een paar dagen duren, misschien nog wel langer dus lieten we het voor wat het was.

Mijn man en ik wachtten geduldig af tot zij alles in het schema had gezet inclusief de beenlengte die zij wel had kunnen meten..

‘Deze arts gaat even wat bloed bij je afnemen zodat we recent bloed van je hebben als je met spoed een keizersnede zou moeten ondergaan, we kunnen namelijk alleen maar bloed van 3 dagen oud gebruiken’.

Mijn excuus voor het wat lange stil blijven op mijn blog.. Ik heb het de afgelopen periode enorm druk gehad met mijn studie en kwam daardoor niet toe aan mijn blog en moest dat helaas een beetje naar de achtergrond schuiven.