Als je kleine kinderen hebt is het natuurlijk heerlijk om met ze te gaan zwemmen. Vooral als ze het zelf ook leuk vinden! Bij ons thuis vindt Xavi het fantastisch om naar het zwembad te gaan en de tweeling heeft eventjes wat moeite gehad met water maar vinden het inmiddels ook ontzettend leuk.

Soms ben ik het zat en dan niet een klein beetje zat maar gewoon echt even zat in het kwadraat! Dan is de tweeling dwars, maken continu ruzie met elkaar, gooien het eten op de grond, krijsen de hele buurt bij elkaar en willen vervolgens ook niet slapen. Soms lijkt het alsof je zulke dingen niet meer hardop mag zeggen, dat je beter kunt doen alsof alles top is. Maar wat is er fout aan het even eruit gooien van je frustraties , het maakt mij vast geen slechte moeder. En hoe eerlijk is het om te zeggen dat de zwangerschap en de tijden na de geboorte één grote roze wolk zijn! Die van mij was gelukkig vrijwel altijd roze, maar af en toe ook lila of paars. En het fijne is dat je vaak door het uitspreken ervan of in dit geval het opschrijven, je eigenlijk de echte frustraties al kwijt bent! En in mijn geval hebben deze inmiddels al plaats gemaakt voor kusjes en knuffels en ook dat alles weer in het kwadraat, ik ben een gelukkig mens!

Direct nadat we mensen gingen vertellen dat er een tweeling op komst was bij ons, kwam de grote vraag…. En wat denk je dat het gaat worden? Er werden nog net geen weddenschappen gehouden, maar iedereen had zo zijn ideeën, voorgevoelens en theorieën. En ik wist vanaf dag 1 dat het een meisje en een jongen zou worden. Niks geen gok, gewoon 100% overtuigd. Vraag me niet hoe dat kan, maar ik heb vaker van dit soort sterke ‘gevoelens’ gehad en tot nu toe heb ik er nog niet naast gezeten. En het had niets te maken met het graag willen krijgen van een meisje, nadat we al een zoon hadden. En inderdaad, het werden een meisje en een jongen. Twee verschillende persoontjes, twee karaktertjes. Zo uniek! En natuurlijk vond ik het heel erg leuk en bijzonder dat er nu ook een meisje bij kwam, dat zal ik niet ontkennen. Neem alleen het shoppen al! Maar ook is het heel grappig om te zien dat er nu al de typische meisje/jongen trekjes in zitten. Ik zal wat voorbeelden geven; Quint lijkt Yuna in bijna alles te volgen maar trekt uiteindelijk gewoon zijn eigen plan. Hij stoeit het liefst de hele dag, kruipt bovenop z’n broer en zus en laat zich dan door niets tegenhouden, verder lacht hij veel en vindt hij ook zijn eigen grapjes erg leuk. Yuna is heerlijk bijdehand, laat flink van zich horen en bepaalt de richting. Dit deed ze al in mijn buik, toen ze besloot om in een van de laatste weken toch nog van stuit naar hoofdligging te gaan en daarbij quint 180 graden mee te draaien waardoor hij wel in stuit lag. Ze kan ook behoorlijk piepen af en toe, maar meestal heeft ze gewoon gelijk! Voor ons zijn ze in ieder geval gewoon Yuna en Quint en dat het een meisje EN een jongen zijn is gewoon leuk meegenomen!

We wisten al van onze oudste zoon dat het een groot succes was dus het zat er al een tijdje aan te komen; de eerste keer naar Chimpie Champ met onze tweeling. Voor degene die dit niet kennen, het is een indoor speelparadijs met verschillende speelelementen, loopkarren, een trampoline, klimtoestel etc. En zo gingen we een weekendje terug samen met vrienden van ons met 5 kinderen naar Aalsmeer. Op het parkeerterrein overwogen we nog om de auto om te keren en terug te gaan, zo ontzettend druk was het. Maar ja, eenmaal beloofd is beloofd dus met enige angst stapten we toch maar naar binnen. Gelukkig viel het binnen allemaal best mee. Toch voor de zekerheid bij alle kids naambandjes omgedaan met ons telefoonnummer erop. En al meteen na het uitdoen van de jasjes en schoentjes kon het grote ontdekken voor de tweeling gaan beginnen. Wauw wat was dat een belevenis. Er werd geklommen, gegleden van de glijbaan en vooral de loopautootjes waren enorm in trek. Yuna had er al snel een tot MIJN gebombardeerd dus iedereen die ook maar probeerde om het portier open te maken, hoe groot het kindje ook was, kreeg een blik waar zelfs een volwassene kippenvel van krijgt. Om vervolgens heel hard te gaan lachen omdat het haar gewoon gelukt was. Wat een stoere meid is het toch! Quint dook ondertussen vol met z’n snufferd in de ballenbak en vond het maar wat prachtig allemaal. Tussendoor even wat drinken en snoepen om maar zo snel weer terug te gaan naar het spelen, want daar waren ze immers toch voor gekomen. Je ziet soms kinderen na een paar uur vermoeid op schoot zitten bij een van de ouders. Nou dat geldt niet voor die van ons, die lijken onvermoeibaar. Quint ging nog maar een keer op z’n buik van de glijbaan en Yuna stapte met Xavi samen op een soort schommeldier. Plezier alom en wat werd de speciale band tussen deze drie kids weer eens duidelijk. Zodra er een kindje iets deed bij een van de drie dan kwam de andere er direct bij en er werd met een hoop uh oh nee uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Of Xavi kwam er aan en zei dan “ dat zijn MIJN broer en zus hoor” . Met andere woorden, pas op want ze horen bij mij. Na afloop zijn we nog frietjes gaan eten bij onze vrienden thuis en hebben ze nog met z’n allen gedanst en een boekje gelezen. Kortom we hebben een fantastische dag gehad en ook wij hebben heerlijk kunnen genieten van zoveel plezier!

Voor de trouwe lezers onder jullie zal er een klein lampje moeten gaan branden bij het lezen van de titel, ik was namelijk al eerder begonnen over mijn voeten die opeens een maat groter waren geworden tijdens de zwangerschap. Best gek eigenlijk, in ene zijn je voeten platter, uitgerekter en pas je niet meer in je collectie schoenen. Ik heb gewoon een deel van mijn collectie fijne schoenen, gympen en laarzen weg kunnen doen omdat ik ze met veel moeite wel aan kreeg maar de kans op blaren, het niet meer uit kunnen krijgen van het schoeisel en andere ongemakken te groot was. En terwijl ik daar weer even over zat na te denken, bedacht ik me opeens ook weer dat de voetjes van de tweeling ook alsmaar groter worden. Soms lijkt het wel of deze met de week een centimeter groeien, terwijl je net een leuk schoentje of slofje in je hand hebt om aan te trekken merk je al dat deze te krap worden. En zo stap je van maat 18 naar 19 en zo stapt je kleine van een pasje aan je hand naar flinke losse stappen. Ja ze worden groot en ze maken grote stappen, ze leren zo ontzettend veel en ik, ja ik leer gewoon met ze mee. Ik leer om te genieten, om anders te kijken naar iets wat er buiten gebeurt en ik lach. Ik lach om hen, ik lach met ze, ik lach mezelf af en toe uit en ik lach het leven toe. Wel met een maatje groter, maar acht wat geeft dat!

Er worden bij ons in huis iedere dag wel nieuwe spelletjes verzonnen en het is leuk om te zien hoe de fantasie van de drie kinderen geprikkeld wordt. Natuurlijk geeft Xavi als oudste altijd een mooi voorbeeld en zodra Yuna en Quint iets hebben gezien wat afwijkend is, dan kun je er gif op innemen dat zij dit voorbeeld zullen volgen. Regelmatig zitten ze gierend van het lachen in hun kinderstoeltjes te kijken naar hun grote broer die de clown aan het uithangen is, een grote show voor ze opvoert en dan dankbaar de blije kreetjes aanhoort. Wij kunnen daar als trotse ouders alleen maar met heel veel plezier naar kijken. Drie kinderen die vrolijk zijn, gek aan het doen zijn en je huis heel houden, wat wil je nog meer! Xavi had voor zijn vierde verjaardag een mooie brandweerhelm gekregen en liep dus als een echte held door het huis met brandblusser en badge op. Iedereen ging gered worden in huis, we hoefden ons geen zorgen te maken. Dit was natuurlijk een fantastisch spel en zodra ze de kans kregen, ging de tweeling er met de brandweerhelm vandoor en liepen ze stoer rennend door het huis, kwamen naar ons toe als we help riepen en kwamen ons ‘redden’ ! Al was het begrip redden voor hen nog helemaal nieuw. Het kwam er in ieder geval op neer dat we vastgepakt werden, een natte kus op ons hoofd gedrukt kregen en dat ze vervolgens heel hard, gillend van het lachen, wegrenden. Geweldig hoor die drie stoere kanjers van ons, zo wil ik iedere dag wel gered worden.

Zo'n twee jaar geleden, toen we hadden gehoord dat ik zwanger was van een tweeling, zijn we op zoek gegaan naar mooie wiegjes waar onze kleintjes in konden slapen. Op een gegeven moment kwamen we een hele mooie tweelingwieg tegen. Wat een uitkomst, onze wondertjes konden samen in een wieg liggen, maar dan wel op hun eigen matrasje zodat ze ieder apart toegedekt konden worden. Ze hebben het echt heerlijk gehad, en wij konden vanuit ons eigen bed toekijken en genieten van twee tevreden kleintjes. Inmiddels zijn we ons eigen bedrijfje gestart, Dubbelgeluk Tweelingwiegen en verhuren we nu dus zelf tweelingwiegen. Als je zwanger bent ben je een hoop geld kwijt aan een uitzet en dan is dit een prachtige oplossing. Voor slechts 11,50 euro per week huur je een tweelingwieg, waarbij je ook nog eens de matrasjes, hoeslakentjes, dekentjes, overtrekjes, hemeltje met hangertje ontvangt. Je mag zelf kiezen uit allerlei varianten. De tweelingwieg is heel eenvoudig in elkaar te zetten en als de huurperiode is afgelopen, dan haal je hem ook weer makkelijk uit elkaar en kunt hem in een transport koffer (laten) vervoeren. Zo heb je gelijk weer ruimte en hoef je niet nog iets ergens op te slaan of proberen te verkopen.! Verder hebben we inmiddels ook hele lieve olifanten knuffels en label doekjes. Leuk om kado te doen maar ook om lekker zelf te houden! Kijk snel een keertje op onze website www.dubbelgeluk.com

Iedereen kent ze wel, die kleine geluksmomentjes die soms onverwachts op je pad komen en die de dag net even wat mooier kleuren. En ook in periodes dat het misschien allemaal iets minder leuk is of je niet helemaal lekker in je vel zit, komen er dit soort momenten. Zo had ik dit ook regelmatig tijdens mijn zwangerschappen. Want ja natuurlijk was het prachtig om zwanger te zijn en enorm bijzonder, maar ik was de eerste maanden super misselijk, liep aan het eind met 30 kilo overbagage (ik zou bij de KLM geweigerd worden) en hield zoveel vocht vast dat het leek alsof ik een waterballon was. En dan denk je toch ook wel eens heeeel eventjes, goh dit hadden ze er nou net niet bij verteld!