De afbeelding spreekt meer dan duizend woorden. Ik dacht dat ik het niet zou krijgen maar toch ook ik zo onverwachts! Ik genoot nog maar weinig van de leuke momenten, kon alleen maar heel de dag klagen en op mijn vriend schelden, ging maar huilen bij elke kleine tegenslag, at slecht en heel weinig en sliep heel slecht (ik werd ontzettend moe wakker ondanks dat ik op tijd naar bed ging). Na een gesprek met een collega heb ik de stap genomen om naar de huisarts te gaan en daar werd inderdaad mijn vermoeden vandaag bevestigd. Gelukkig is het nog in een mildere vorm en geniet ik van de kleine man (dus geen afkeer naar hem). We beginnen vandaag doormiddel van wat slaaptabletten. Een slechte slaap heeft namelijke al veel invloed op hoe je jezelf voelt! 2 weken lang proberen en dan terug om te kijken of er verbetering in zit. En natuurlijk als het verslechterd gelijk aan de bel trekken want dan gaan er andere stappen ondernomen worden waaronder anti depresiva.

Al vanaf het begin is onze zoon een moeilijke slaper. Eenmaal in slaap is er niks meer aan de hand maar het in slaap komen is een drama! 

Zo'n 1,5 maand geleden werden we door het consultatiebureau doorverwezen naar de fysiotherapeuten van van der linden. Onze kleine man heeft namelijk al sinds de geboorte een enorme voorkeurshouding. Dit geeft hem belemmering in de spierkracht van zijn nekje aan een kant. 

Onze kleine man is alweer 3,5 maand geleden geboren en we beginnen zo langzaam aan ons dagritme te wennen dus ik dacht een ideaal moment om eens een blog te beginnen.