Dyslexie is behoorlijk lastig als je op school zit. Ook op latere leeftijd is het nog steeds lastig, weet ik uit ervaring, maar dan zie je ook de positieve kanten ervan. Maar als je op school zit niet! Als je net iets anders bent dan andere kinderen. Het is echt heel vervellend om te zien dat mijn dochter in vergelijking met klasgenoten, met eenzelfde intelligentie, onevenredig veel energie in haar school vakken moet stoppen, zeker waar lezen een belangrijk onderdeel van uitmaakt.

Mijn dochter heeft moeite met lezen en schrijven. Ze is recent getest op dyslexie, dus er wordt heel wat geoefend hier in huis. Op het internet vond ik informatie over hoe je het beste schrijffouten kan corrigeren. Heel logisch als je het leest, maar ik was me het niet eerder bewust.  

Laatste moest ik met mijn zoontje naar de schoolarts. Voor de eerste keer. Zijn ogen werden getest, zijn gehoor. Alles was helemaal goed. Ook de vragenlijst welke we moesten invullen gaf geen aanleiding tot een lang gesprek. Het is ook een lekker vrolijk, slim en onderzoekend mannetje. Zijn gewicht en lengte werden tenslotte ook opgemeten.

Dyslexie heeft niet alleen gevolgen voor het leren van talen, maar ook voor andere vakken waar veel lezen aan te pas komt. Bijvoorbeeld met geschiedenis, rekenen en het verwerken van instructies van de leerkracht. Kinderen met dyslexie moeten, in vergelijking met hun klasgenoten met eenzelfde intelligentie, onevenredig veel energie in steken in deze vakken, waar lezen een belangrijk onderdeel van uitmaken.

Beelddenkers: ontwikkeling linker- en rechterhersenhelft.
Kinderen worden geboren met een dominante rechter hersenhelft. Logisch, want de taalontwikkeling en het beredeneren komt pas op latere leeftijd. Hun omgeving verkennen ze door het bewegen van de armen en benen. Met klanken (huilen) maken zij duidelijk dat ze iets willen. Alles is gericht op het direct vervullen van een behoefte. Dit is het primaire denkproces.

Als zeer geïnteresseerde in de taalontwikkeling van kinderen volg en stimuleer ik het lezen bij onze kinderen zeer. Zo oefenen we elke dag met zelf lezen en flitskaartjes met letter combinaties. Op school is men er ook actief in. Geregeld wordt ze apart genomen om te oefenen. Toch mag het niet voldoende baten. Aangezien dyslexie in de familie zit, zelf ondervind ik hier ook veel last van is de kans groot dat ze dit heeft. Werd ik vroeger gewoon getest, lijkt dit tegenwoordig lastiger te zijn. Een kind dient minimaal 1,5 jaar lees onderwijs te hebben gehad en dan extreem laag te moeten scoren. Dan kom je in aanmerking voor testen en niet onbelangrijk de vergoeding hiervan. Als ik internet er op na sla kunnen de kosten voor een dergelijke test oplopen tot1400 euro.
We hebben intussen twee testen binnen met lage score. Met school wordt de optie van een leeskliniek besproken, een intensief traject waarbij ze onder schooltijd bijna 2 uur per week extra lees onderwijs krijgt. Tot onze verbazing raad de leeskliniek af om te komen. Belangrijkste reden: Wanneer haar volgende toetst niet de aller laagste score laat zien, komen we niet in aanmerking voor het dyslexie traject.
We besluiten het dan nog maar een half jaar aan te zien en zelf intensief met haar te oefenen. Al voelt dit bij ons en de school niet goed.

Na een paar weken zomervakantie hebben we het er thuis nog een keer over. Waarom willen we de dyslexietest eigenlijk? Testen kunnen tussen het 7e en 12e levensjaar worden afgenomen. Als ze een vorm van dyslexie heeft zal dit er toch wel uitkomen. We besluiten toch te starten met de leeskliniek en eventuele kosten voor een test in de toekomst dan maar voor onze rekening te nemen.
Al blijven we wel verbaast achter hoe het systeem in Nederland werkt.

Wat is goed, actief stimuleren of reactief meegaan? De ene ouder kiest voor een actieve zindelijkheidstraining de andere doet het liever wat rustiger aan. Wij behoren meer tot de laatste categorie. Wij geloven er in dat je niks moet willen forceren. Maar dan is er toch altijd druk van buiten af, andere ouders wiens kinderen al lang en breed zindelijk zijn, of althans geen luier meer om hebben. Over alle ongelukjes en vele wasjes die hiermee gepaard gaan hoor ik altijd veel minder mensen.