De herfst, ik kan er echt van genieten zolang ik een warm huisje heb waar ik mezelf terug kan trekken met een kop thee en een dekentje.

De struggle van de dag... wat schaft de pot? Iedere avond is het weer feest en moeten wij maar bedenken wat we gaan eten.

Ik denk dat elke moeder het beste wil voor haar kinderen en zo veel mogelijk wilt beschermen tegen al wat kwaad kan doen.

Wat was ik geschrokken. Een keizersnede? Waarom dan?Even schoten er een hoop vragen door mijn hoofd, en waarom ik?Dat moment dat je ook gaat beseffen dat een natuurlijke bevalling niet meer mogelijk zou zijn bij deze zwangerschap. Ik moest het even bezinken.Met 28 weken gingen we naar de verloskundige voor een echo en ik was zo opgewonden want ik en wesley wisten ondertussen dat het een jongetje zou worden en dat alles goed was bij de 20e week echo.Ik liet het allemaal weer op me af komen tijdens de afspraak bij de verloskundige en zag een prachtige baby op de echo. maar toen zagen we ook dat jake gedraaid lag (in een onvolkomen stuitligging), dat is als de baby met de billen en beentjes recht omhoog steekt en het hoofdje recht naar beneden. Wat kan dit betekenen vroeg ik aan de verloskundige en ze zei dat hij nog kon draaien en dat er nog geen reden was om me zorgen te maken, maar draaide hij niet voor de 36 weken dan waren er nog 2 opties mogelijk zoals, het kindje handmatig laten draaien of een geplande keizersnede. Wesley en ik waren eigenlijk al vrij snel met het besluit dat als jake niet meer mocht gaan draaien voor de 36e week, dat het werd dan een geplande keizersnede zou worden omdat we gewoon bang waren voor de gevolgen van als jake handmatig zou worden gedraaid, dat wilde we gewoon voorkomen en dat leek ons geen fijn idee.

Hefst.. de blaadjes krijgen een prachtige kleur en vallen van de boom naar beneden,de paddenstoelen komen te voorschijn en de kaarsjes gaan weer vroeg aangestoken.Oftewel herfst is een prachtig seizoen!Ondanks dat het wat kouder begint te worden houd ik er toch van.Zelf vind ik het altijd heerlijk om dan de warme kleren aan te trekken, de oude laarzen uit de kast te trekken en heerlijk te gaan wandelen in de bossen. Dat blijft een prachtig zicht en het is natuurlijk verfrissend en gezond voor je lichaam en geest.En Jake slaap meestal tijdens het wandelen! zodra hij in de wagen zit slaapt hij!

𝗚𝗿𝗼𝗲𝗻 𝗹𝗶𝗰𝗵𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗴𝘆𝗻𝗮𝗲𝗰𝗼𝗹𝗼𝗼𝗴!Na mijn bevalling (keizersnede) van Jake moest ik minstens 8 weken rust nemen.De eerste 2 weken na de keizersnede waren killing omdat die wond nog zo vers was en qua bewegen zat er ook niet veel in ondanks ik het wel probeerde met bijvoorbeeld een klein wandelingetje maken met de kinderwagen, Wesley ging dan mee om me op te vangen als het niet meer ging.Na die 2 weken ging het al beter en kon ik al zelfstandig naar de supermarkt wandelen met de kinderwagen en liep ik al vlot de trap op en af.Toch moest ik die 8 weken uitzitten en dat was ook prima! Het sporten was in die weken toch nog niet van toepassing en hadden het daarbij nog veels te druk met het regelen van alle dingen na de geboorte en Jake natuurlijk.De 8 weken waren gepaseerd en ik had een afspraak in het ziekenhuis bij de gynaecoloog.Ze gingen controleren of ik wel of geen 𝗱𝗶𝗮𝘀𝘁𝗮𝘀𝗲 had.Voor de mensen die niet weten wat een 𝗱𝗶𝗮𝘀𝘁𝗮𝘀𝗲 is,: Het houd in dat het weefsel tussen je rechtebuikspieren de 𝗹𝗶𝗻𝗲𝗮 𝗮𝗹𝗯𝗮 word opgerekt.. de 𝗹𝗶𝗻𝗲𝗮 𝗮𝗹𝗯𝗮 Blijft wel intact maar het lijkt alsof je buikhelften zijn gescheurd maar dat is niet zo! Dat oprekken is nodig omdat je kindje moet kunnen groeien in je buik. Helaas kun je dit ook niet voorkomen en dus blijft het een risico.Maar dat wil niet zeggen dat je het niet meer moet proberen want wat is nou mooier dan een zwangerschap en een kindje?!Gelukkig was er bij mij geen sprake van een 𝗱𝗶𝗮𝘀𝘁𝗮𝘀𝗲 ondanks dat tijdens mijn keizersnede mijn buikspieren letterlijk waren doorgesneden waren ze toch goed terug gegroeid.(Daarom is het ook belangrijk om na de keizersnede goed en rustig te herstellen!) anders is de kans groot dat ze niet goed terug groeien en er alsnog een 𝗱𝗶𝗮𝘀𝘁𝗮𝘀𝗲 ontstaat! Houd dus lang genoeg rust en wacht pas met sporten als je gynaecoloog het zegt!

𝐇𝐨𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐦𝐚𝐚𝐥 𝐛𝐞𝐠𝐨𝐧,Het begon al voor de zwangerschap, ik liet me wat meeslepen in de lekkernijen van het leven.. Een beetje van hier, een beetje van daar.. enz enz,Ik was er niet zo mee bezig, ik kon altijd vanalles eten wat ik wilde zonder ook maar n grammetje aan te komen.. Maar goed ik fietste iedere dag naar mijn werk en deed daarlangs ook nog af en toe wat in de sport school.Maar nu was dit anders.. ik hoefde niet meer zo ver te fietsen ik deed niet zo vaak tot nooit meer sporten.Daar was hij (De weegschaal) ik had m gevonden in de kast en dacht 'nu ga ik mezelf eens wegen' gewoon omdat t kan dacht ik, Waarom niet? zal allemaal wel meevallen toch?Ik ging erop staan en afcourse in de ochtend want dat is de beste tijd om dus jezelf te wegen.Nou daar ging ik dan ik ging erop staan en mijn gedachte stond even stil..Shit? huh? dit kan toch niet? 5 kilo erbij? whut?Mijn hoofd kreeg een error en ik raakte lichtjes in paniek..En ja t is 'maar 5 kilo' maar ik ben vrij klein en dat was voor mij toch best veel..Ik ging dezelfde week nog aan de slag met mijn lichaam en ging sporten als een gek!Ondertussen waren Wesley en ik ook bezig om zwanger te worden maar was daar niet mega veel mee bezig omdat het volgens mijn omgeving toch vrij lang kon duren..

Tja.. waar zal ik eens beginnen.