Ik zag mijn vriend voor het eerst zo'n 5 jaar geleden , ik was op slag verliefd alleen dacht ik dat het niet wederzijds was.
Dat bleek anders (gelukkig!) , ondank dat hij een boom van een kerel is heeft hij een heel klein hartje en was gewoon verlegen.
Afijn na een paar afspraakjes hadden we dan toch eindelijk 'verkering'.
Al snel merkte ik dat hij erg zorgzaam , lief , beschermend en vooral trouw is iets wat ik niet gewend was.
Na ruim een jaar gingen wij al samenwonen , dat was vrij snel maar het voelde goed.
In die tijd had ik een eigen cafe dus late uren en vervelende dronke gasten aan de bar.
Door zijn beschermde aard iets wat niet altijd makkelijk voor hem is geweest , maar hij steunde mij in alles wat ik dee.
In januari 2014 werd het cafe helaas gesloopt , met spoed was ik opzoek naar een baan .. iets wat mij niet lukte.
In mei kwamen we erachter dat ik zwanger was , ik denk 1 van de mooiste dagen uit ons leven ik zag de blijheid en trots in zijn ogen.
Zoals vrouwen gelijk moeders zijn als ze zwanger zijn werd hij meteen een pappa.
Mijn hele zwangerschap heeft hij mij op handen en voeten gedragen.
Tijdens de bevalling was hij kalm en rustig , iets wat mij heel goed heeft gedaan .. wat je meemaakt tijdens zon bevalling daar word je liefde alleen maar dieper van.
Samen kunnen we alles aan , helemaal nu we met zijn 3tjes zijn.
De eerste paar dagen heeft hij alles gedaan van luiers tot flesjes , ik werd nog verliefder op hem ook al dacht ik dat dat niet kon.
Na mijn zwangerschap ging het bergafwaarts met mij , ik had een laag zelfbeeld en mijn grootste angst was dat hij mij bij zou weggaan.
Ik heb deze gevoelens lang proberen te onderdrukken waardoor ik de gekste dingen deed.
Ik zou mijn vriend nooit bedriegen maar heb wel ongelofelijk domme dingen gedaan , toen het niet langer zo door kon gaan heb ik besloten naar de Psychiater gegaan , na een aantal gesprekken kwam de diagnose van Postnatale Depressie.
Ik dacht altijd dat dat zich uitte in niet naar je kind zorgen , wat ik juist wel deed.
Hij heeft mij altijd gesteund ook al had hij alle reden om dat niet te doen.
Ik ben er nog niet maar zonder zijn steun en liefde had ik dit allemaal niet doorgekomen , nog steeds heb ik soms de angst dat hij op een dag vertelt dat hij er klaar mee is.
Ondanks alles zijn wij een best gelukkig gezinnetje , en hij is echt de allerliefste pappa.
Ik zou zo graag laten willen zien hoeveel ik van hem hou en hoeveel ik waardeer wat hij allemaal voor ons heb gedaan en nog steeds doet.
De liefde die ik voor hem en mijn kind voel is onmenselijk , dat ik niet zou weten wat ik zonder hun moet .. dat gevoel beangstigd mij soms .
Dankjewel lieve schat , voor alles wat je doet voor mij en onze zoon , alle liefde en steun die je me geeft.
Ik hou oprecht veel van je

Woensdag: Jax was de hele dag al moe en hangerig, geen koorts dan maar lekker kroelen bij mama. Hij was om half 10 wakker dat is voor Jax laat, rond een uur of 11 werd hij weer moe dus ik dacht ik leg hem op bed. Mijn vriend belde rond half 3 voor een praatje, toevallig hoorde hij door de telefoon Jax op de babyfoon die een beetje lag te mekkeren ''Ik haal hem er zo uit'' zei ik tegen mijn vriend.